Wat mi vör en poor Daag passeert is, kannst di nich vörstellen. Ik heff so allerhand in mien Leven mitkregen, heff ja ok al vele Johrn up den Puckel. Dütt Johr to Wieh-nachten bün ik al 78 Johr old. In dat Johr 1934 hebbt se mi up enen Stohl in en Schoolmeisterhuus ünner den Dannenboom sett. De Dochter vun den Schoolmeister weer jüüst ut Krankenhuus na Huus kamen. Ik sull se wat upmuntern.

Dormals weer ik noch jung, harr vulles zaartlila Hoor. De lütt Deern, se wöör Trina ropen, nehm mi an Hillig Avend furts up den Arm. Se leep up mi to un juuch: "Oh, en Teddy!" Se böör mi hoch un drück mi ganz dull an sik. Denn strakel se mit ehr lütten Hannen mien weken Hoor. Wi beiden wöörn furts de besten Frünnen.

Trina un ik — de grote Leevde!

Ik weer to de Tied ok wat ganz Besünneres. Alleen mien Hoorfarv full up. Denn kunn ik mien Kopp na rechts un links un na baven un ünnen dreihn. So kunn ik ümmer nakieken, up in de Stuuv en Fleeg an de Deck seet. Trina müss blots mien Steert anfaten un em bewegen. Denn keek ik mit den Kopp in de Richt, nehm se den Steert dreiht harr. Dat hett ehr veel Spaß maakt.

Trina, ik un en Fründin

Överall müss ik mit hin. Vull Stolt wies Trina, wat ik allens kunn. De Lüüd, op groot oder lütt, weern altohoop begeistert. So'n Teddy harrn se noch nich sehn.

Dat bün ik — hüüt

De Johrn trocken in't Land. Trina keem in de School. Dat geev Krieg. In dat lütte Schoolhuus wöörn Suldaten inquarteert. Ok de hebbt sik mit mi anfrünnt.

De Ünnerricht för Trina wöör in en anner School afhollen. Aver dat keem noch leger. Trina müss ut Huus, keem up en Bildungsanstalt. Natüürlich keem ik ok dor mit hin. Wi beiden sünd mit den Tog in en annern Ort föhrt. Dor wahnten wi in en olles Herrenhuus mit dree Deerns in en lütte enge Kamer. Ümschichtig sleep ik mit een vun de Deerns in en Bett. Dat weer en lustige Tied. Wiehnachten kunnen wi aver to Huus fiern.

Segg mal ehrlich, is dat en Fleeg dor baven?
Mien Oogen sünd ok nich mehr so good...

Na Wiehnachten wöör de Bildungsanstalt en Lazarett. Hals över Kopp sünd alle Deerns na Huus föhrt. Dat güng so gau, dat Trina un ik uns ut de Ogen verloren hebbt. Ik bün mit en anner Deern in en ganz frömd Gegend kamen. Dormals heff ik allerhand Tranen vergaten.

Ja, dat weern trurige Tieden! Aver ik heff veel beleven müsst

Aver de Lüüd hebbt dat ok goot mit mi meent. Dor weern veel Kinner. De hebbt sik ümmer üm mi reten. Jeder wull mit mi spelen. Dorbi heff ik veel vun mien schönen lila Hoor verloren.

De Tiet güng in't Land un de Kinner wöörn groot. So güng een na'n annern ut Huus un ik lann ünnert Dack up den Böön. In Winter weer dat oftins bannig koolt. Geern harr ik mal wedder en Wiehnachtsfest ünner den Dannenboom fiert. Aver dat keem noch leger. Denn enen Winter, dat weer so üm de Wiehnachtstiet, kemen lütte Müüs un hebbt mi de Ohrn affreten.

De Ohren hebbt's mi affreten! Denk mal!

Ik heff aver noch Glück hatt. Enes Daags keem de Huusfru up den Böön. Se söch enen Karton un funn mi! Ik leeg mank tosamenknüllt Papier un olle Pappkartons un weer bannig ramponeert. "Ach, Teddy, wat hebbt se denn mit di maakt!", reep se un slöög de Hannen över den Kopp tosamen. Se nehm mi mit na ünnen in de warme Stuuv. Strick mi enen bunten Antog un neih mi ut Schaapsfell en poor niege Ohrn. An de kaputten Fööt kreeg ik Puschen. De Hannen un mien Steert wöörn mit Plaster bekleevt. So kunn ik mi wedder ünner de Lüüd sehn laten.

Na, ik weet nich — ik warr wickelt as en Baby...

Un denn höör ik, wi de Fru mit ehrn Mann snack: "Du, uns Klass will sik in't Fröhjohr mit de annern Deerns vun dormals drapen. Dor nehm ik Teddy mit. Villicht findt he Trina wedder!"

Un so keem dat. Wat hebbt wi uns to dat Weddersehn freut. Natüürlich hett Trina mi mit na Huus nahmen. Dor hebbt mi all de Naverskinner bewunnert un ik müss wedder Flegen söken. Mien Kopp kunn ik noch dreihn. Dat neegste Wiehnachtsfest stünn vör de Döör un wi hebbt dat wedder tosamen fiert.

Da achtern is de Steert, mit den ik den Kopp dreihn kann

Ik leev nu in de Ferienwahnung vun Trina. Dor pass ik up, dat de Besöök keen Dummtüüch maakt. De mehrsten freut sik över mi un hebbt mi oftins knipst. Un stellt juuch vör, een vun de Biller is up den PC as Bildschirmschoner to sehn. Jedesmal moorns seggt Trina "Moin Moin!" Un wenn se avends to Bett geiht, seggt se: "Gode Nacht, Teddy!"

Kott vör Wiehnachten güng denn aver de Bildschirm twei. Trina müss enen niegen Bildschirm köpen. De harr en annert Format, weer rechteckig! As ik up den Bildschirm to sehn weer, sehg ik ut, as wenn mi ener enen groten Steen up den Kopp smeten harr. För Schreck wöör ik richtig wittsnutig. Goot, dat dat blots mien Bild up den Bildschirm weer. Trina reep ganz verdattert: "Den Bildschirm nehm ik nich!"

Breitwand-Teddy!

De Techniker lachen, hebbt dat Bild vun mien Kopp denn aver wedder in de richtige Form brööcht. Ok weer mien Gesichtsfarv wedder normal. Dat Mallöör weer behaben. So langsam gewöhnt wi beiden uns ok an den niegen Bildschirm.

Teddy in Normaalformat op den Bildschirm

Nu kann Trina mi wedder jeden Dag begröten. Ok köönt wi beiden dütt Johr wedder fein tohoop Wiehnachten fiern.

Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.