Tappi, de Waldwicht: Hatschi! Hüüt hett mi en Sünnenstrahl in de Nees kettelt un mi waak maakt. Dor bün ik gau upstahn. Dat wöör Tiet, dat ik wedder mal na de Bloom keek. Bi de Küll in de letzt Tiet weer ik gor nich in'n Goorn.
Wat ik dor to sehn kreeg, hett mi richtig trurig maakt. De Winterjasmin harr meist all sien Blöden verloorn. De letzten leten de Köpp hangen un weern vun den Frost ganz bleek woorn! 'n poor Knubben weern noch dor. Villicht bringt de Sünnenschien se noch in Gang.
Ganz anners weer dat bi de kloken Sneekieker! De weern noch in de Hüll bleven.
Blots vun de neeschierigen Kieker, de al ut de Hüll krapen weern, legen en poor Blöden up de Eer.
Ok de lütten Winterlinge harrn de Küll goot överstahn. Ünner de Sneedeek harrn se sik versteekt un keken nu mit ehr lütten licht utfransten Köpp in de Sünn.
Aver, ooh Schreck! Wi sehg dat bi de Christrosen ut! Ik heff ümmer seggt: "Weest nich so neeschierig!" Nu legen se door mit ehr Köpp up de Eer!
Wo sull dat wiedergahn?
Ik kunn wieder nix seggen as: "Passt neegsten Winter beder up!"
"Dat segg ik ok," höör ik door en seggen. Verwunnert keek ik mi üm. Dat weer doch de Stimm vun mien Baas! Un wohrhaftig, he stünn achter mi in'n Goorn.
Uns Sipp leevt in enen groten Keefboom.
Dor seet meist an jeden Telgen en Verwandten.
Leev Kinner, Juuch Tappi
Un hier warrt de Geschicht vörleest:
Fotos un Text: Antje Heßler
26.2.2012 |