De fule Fanny

van Billa Frerich

Fanny Oosterhaas weer fuul. Se weer so fuul, dat se nich mal ehrn ganzen Naam wüss. De annern Hasen sään, eentlich heeß se Stefanie orr Franziska. Nüms wüss dat so genau, denn för so vele Siben weer Fanny veel to fuul. Dorüm nömen all ehr "Fule Fanny". Fanny dä so wenig as mööglich. Den Winter över gor nix. Se weer graad noch redig, in'n Lent op de Wisch ruttohoppeln — nich to wied, un ok nich to fix — un den frischen Klee to snabbeln.

Nu köönt ji sik vörstelln, wo dat togüng, wenn dat vör Oostern an't Eiermalen güng. De annern Oosterhasen harrn dat hild, Farven un Pinsel tosamentoklamüüstern, mit de Höhner över Mengen und Tieden vun de Eierlevern to verhanneln, Muster un Deko-Motive torechttoleggen un so wieder.

Fanny dä nix.

De annern Oosterhasen woorn ungedüllig. "Fanny, du Fuulpuup, denkst du, wi wüllt all de Arbeit alleen maken? Maal düsse Eier an!"

"Woso anmalen? De sünd doch al bruun!", sä de fule Fanny un mümmel komodig an en Kleeblatt.

"Denn maal düsse an! De sünd noch witt!", sään de annern Hasen. "So, as se sünd, gefallt se mi best", meen Fanny un dreih sik bloots op de anner Siet.

De annern Oosterhasen woorn füünsch. "Pass op", sään se, "Fule Fanny, du kriggst hier en Emmer mit Eier, un de maalst du nu an! Ganz alleen!"

"Man her dormit", sä de fule Fanny. Un leet de Eier eenfach stahn.

Oostern keem, un de Minschen un Minschenkinner freuen sik över de bunten Eier. Jichtenswie schienen de Eier düt Johr noch bunter to ween as anner Johr. Witte Eier lüchten mang de blaagen un roden ganz hell, un mit de grönen verdröög sik en sachtes Bruun so schöön. "Ji Oosterhasen, welkeen Hasen verdankt wi de schönen Eier? Welk hett de anmaalt?", repen de Kinner.

"Ik! Ik!", repen de Hasen. "Ik heff de blaagen mit dat Blöömkenmuster maakt!" "Un ik de regenbagenklöörigen Eier!" "Un ik de gelen mit de orangen Pünkt!"

"Oh, wunnerbor, hefft Dank!", sään de Minschenkinner un eien elkeen Haas enkelt den Kopp, den de Hasen stolt recken dään. As se to Fanny kemen, frögen se: "Un du? Welk Eier hest du maalt?"

"Vun mi", sä de fule Fanny tofreden, "sünd de witten un de brunen Eier."

"Kaptaal!", sään de Minschenkinner un eien Fanny.

Kiek, een mutt ok mal wat laten könen. Fanny wiest di, woans dat geiht.