Ach, Opa Piep... Oostfreeschkes Platt
De beiden verstunn'n sükk good un hevvt denn över d' Joahr freet. Noa een lütten Sett wee Mareike dor. Nu har he joa eelich aal, wat he sükk wünschen kunn.
Blossich een dat fääl hüm doch. He har üm sükk to keen een, mit de he Platt schnakken kunn. Doarüm wee he foaken ganz trurich.
Mareikes Moder wee dat näämich gannich so recht. In dat anner Düütschland wee see geborn un kunn mit dat freeschke Platt nich rech wat anfang'n.
Hör Moder hett sükk denn dormit ovfunnen man blied wee see wiers nich. De moiste Tied för Mareike wee, wenn hör Voader Urlaub har. Denn wur dat Auto bit an d' Dakk full Kroameree pakkt un los gung dat noa Nörden to. Mit jeder Kilometer wuur dat Land wieder, de Koien grötter un de Wind busiger.
Wenn see denn up d' letzt noa de Diekstroat hendreiden, jachter see so luut, dat Opa Piep dat all in Huus hörn kunn.
Letzt Joahr in de Ferien muss Mama unbedingt noa Majorca de Noabers ween dor all tein moal wäst. Tein moal Majorca oaber noch nich eenmoal an d' Diek bi Opa Piep.
Ünner dat wulkendikke Bäedtüchs in de Butz kunn man hör hoast nich mehr sehn. Opa Piep seet bi hör up de Bäedschottskant un vertell van Indioaners un Chinesen, van Eskimos un van heel schwatte Minschen in Oafrika. De har he aal besöcht mit sien groodet Schkipp.
An de hoogen Masten seeten woll hunnerd Seils. Sien Seils de har he sülvst neit mit sien grote faste Hannen. Seilsmoaker wee Opa Piep wäst Takler heißt das auf Hochdeutsch, har Moder hör annerletzt torecht stödt.
See suus mit de Moses dör de Brassen un klunker in de Smutje siene Potten.
Mirden up de Seereis fungen hör de Oogen an to blenkern, un see schleep in. Mörgen gung de Reis wiider. Bliedheit leech up Mareikes fiened Gesicht. Mörgen Opa Piep mörgen. |
Text: Ewald Eden
Teknen: Gabriele Lange Un hier warrt de Geschicht vörleest:
|
18.4.2010 |