Modder Sünn ehr Kinner:
Afscheed vun'n Sommer

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen

Se springt vun de Bööm

"Wi sünd lang nicht in'n Goorn wesen", seggt Tant Klara. Se steiht mit en'n groten Waschkorf in de Stuvendöör. Schorsch fråågt: "Tant Klara, willst du Radieschen oornen?"
All lacht se: "Dor sünd ja keen mehr! Un för Radieschen bruukt wi all lang keen'n Waschkorf mehr!"
"Ik weet, Tant Klara", röppt Inge, "dee is för Appeln!"
"Oh, ja, de Appeln! Wi wüllt Appeln plöcken!", juvelt se.

Denn geiht't los, jümmers twee blangen'nanner, fååt sik an un loopt mit Singen un Lachen rut in den Goorn. Dat is en Tummeln un Juuchen.

Tant Klara un Tant Eva ståht jedeen op en Ledder un plöckt de rootbackigen Gesellen, un ünnen ståht de Kinner un hoolt de Schörten un Hannen op, dormit keen Appel op den Borrn fallt, wenn he vun den Boom springt.

Un ünnerdess fleegt all de Appeln mit de roden Backen in Schörten un Hannen. Un as se all in den Waschkorf liggt, seggt Tant Klara: "Ik dank ju ok schöön, Kinner, dat ji mi so flietig holpen hebbt! Un nu schüllt ji ok jeder en'n recht leckeren Appel nehmen!"

Dor weer de Freud denn ok bannig groot.

Op Weddersehn

En poor Dååg låter, ganz fröh an'n Morgen, pingelt dat an de Döör: De Breefdräger! En Breef vun de Oma ut Frankfurt an'n Main: "Mien leve Rosel, ik bün jümmers so alleen. Opa is in't Geschäft un Tant Rieke in de Köök. Willst du mi nich 'n beten Sellschop leisten? Ik grööt di recht schöön! Un ok dien Modder un Vadder. Dien Oma"

Tant Rieke harr noch dortoschreven: "Du kannst denn ok mål Rosinen probeern."

Hahaha, dor lohnt sik dat ja, nå Frankfurt to reisen. Un de Gedanke an de Reis dorhen geiht ehr nu nich mehr ut 'n Kopp, so ieferig see ok mit ehr Poppen speelt.

"Mutti, ik dörv doch, ja?"
"Kind, workeen schall di denn åvers henbringen? Nå Frankfurt fohrt man vele Stünnen! Un vun uns hett doch keeneen Tiet!"
"Ååch, weetst du, Muttel, ik bün doch all groot. Ik kann doch all ganz alleen fohren! In den Kinnergoorn bün ik doch ok jümmers alleen gåhn!"
"Dat is richtig", lach de Vadder, "dor kunn man dat ja mål versöken!"
Åvers du warrst Heimweh kriegen", seggt de Modder noch.
"I wo", lacht Rosel, "wenn du man keen kriegst, Mutti!"
"Dat is ok richtig", smuustert dor de Modder.

Rosel snackt vun nu an blots noch vun ehr Reis. Ganz alleen dörf se fohren! See is mächtig stolt dorop.
Dat duer ok nich lang, dor packt de Modder Rosels Kleeder un ehr Wäsch in den groten Kuffer.

Rosel åvers böstet ehr niege Popp dat Hoor un dat Kleed: "Wi mööt uns doch fein måken, wenn wi beiden nå Oma in Frankfurt reisen wüllt, nich wohr, mien Lottchen?"

De Popp Suse sitt in de Sofaeck bi den Teddy un brummel: "Ik will ok mit nå Oma!"
"Du kannst doch mit dien Plåster nich nå Frankfurt fohren! Lååt man, mien Suse, ik kååm ja bald wedder! Du speelst solang mit Teddy, wenn ik weg bün! Åversmorgen kümmst du mit in den Kinnergoorn. Ik mutt doch Tant Eva un Tant Klara seggen, dat ik verreisen do. Un Ilse unRudi un Karla un Franz-Jochen un all de annern Kinner segg ik denn ok: Op Weddersehn!"