Modder Sünn ehr Kinner:
Dat Christkindhoor

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen

Dat duert nich mehr lang, dor sünd de Bööm kåhl. De Himmel is meist gries. Keen Blomen mehr un ok keen Botterlickers. "Se sünd all slåpen gåhn", sä de Modder.

Dat Christkindhoor

Åvers de lütten Dannenbööm in'n Vörgoorn ståht gröön un frisch un oprecht dor un freut sik över de Sünnenstråhlen, åvers ok över den Snee, wenn de Tiet dor is.

De lütt Rosel geiht jedeen Morgen för 'n Ogenblick nå de Bööm ruter.

Een's Morgens hangt an een vun de Bööm een blinkernde, gollene Fåden. "Een Christkindhoor!", röppt se un löppt rin nå ehr Modder. "Mutti, een Christkindhoor! Is dat Christkind woll dörch uns'n Goorn gåhn, Mutti?"
"Ganz seker, mien Rosel."
"Wenn se sik blots nich an de Dannennådeln ståken hett", sorgt sik Rosel. Mit twee Fingerspitzen plöckt se dat kostbore Hoor vun de Bööm af.

Dat is överhaupt een wunnerliche Tiet! Eenmål liggt en lüttje Marzipangoos vör dat Finster, mit en Nådel is en Zettel doran steken: "Een Grööt vun den Wiehnachtsmann!"

An een'n annern Dag kümmt een lütt Paket ut Frankfurt. De Niklås schickt sien Bild ut Leevkoken!

Lütt Rosels Ogen glänzt as twee Wiehnachtslichten. Wat schöön is dat doch, nu morgens optowåken un to denken: Hurrå, bald is Wiehnachten!