Modder
Sünn ehr Kinner: Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen Op dat Feld buten stünn en wille Appelboom. Man dörf sik nich wieder doröver wunnern, dat de Appelboom wild weer.
"Herr Appelboom, See sünd åvers en goot glückte Keerl! See gåht ja mit Mistelbüsch hauseern anstatt mit Appeln! Ha, ha ha", lacht de roden Måhnblomen in't Feld. "Fein büst du rut, Broder", reep nu ok de Kassbeerboom vun de Allee röver. "Ik heff all dacht, mien Weertshuus weer recht goot besett! Åvers so'n Duer-Stammgäst as du se hest nee dee hett wohrlich nich jeedereen optowiesen. Ha, ha, ha!" Wenn de Appelboom kunnt harr, so wär he noch willer worrn över
so'n Snackerie. Un so sä he füünsch: "Keen den
Schåden hett, bruukt för den Spott nich to sorgen."
Ja, dat wüsst de Appelboom. Åvers hee true den Freden doch nich recht. Wiel dat he sik åvers as all de Weertslüüd geern ünnerheel, so fung he doch an to vertellen. "Mien
ganzet Malöör heff ik de Drosseln to verdanken", fung
he an. "Dee kunn ik för seehrs utverschååmtet
Doon erdrosseln! Kehrt dor eens Dåågs bi mi in, fluustert
mi liesen wat in't Ohr, ik nick un nåher harr ik de Bescherung!
Ik heff woll markt, dat in mien Huus jichenswat nich geheuer weer.
Dat ut mien Vörrååtskåmer 'n Barg gode, nohrhafte
Såken verswunnen un dat ok een achter mien Saftfåten achterher
weer. "Slüten See doch Seehrs Spieskåmer af un verstoppt
Se Seehrs Fåten", slogen de Måhnblomen vör.
"So beed Se doch den Harvstwind, dat hee se rutsmitt. Oder
den Winter, dat dee se verfreren lett." Nu is Truer wat, wat Kinner nich goot un Sünnenkinner noch veel weniger sehn köönt. Un 'n poor Sünnenstråhlenkinner harrn de Geschicht vun den Boom mit anhöört. Se stråkelt nu den trurigen willen Appelboom, geven em 'n Söten un sä'n: "De Mistelbüsch seht wohrhaftig ganz smuck ut. Se hebbt so feine gröne Bläder. Un wat schöön eerst in'n Harvst seehrs Frücht utseht, as grote Parlen." Över düssen goot meenten Troost müsst de Appelboom binåh lachen, sä åvers blots: "Lååt't man goot sien is all goot!" Dor besloten de Sünnenstråhlen, ehr Modder to frågen,
wat see nich 'n betern Troost weet. Un all an'n annern Dag kemen se
wedder stråhlend vör Freud andanzt. "In Engelland bi ju dor båven?", froog de
Boom unglöövsch. De Appelboom wüsst gor nich recht, wat he dorvun hool'n schull.
De Fru Sünn seggt doch för gewöhnlich jümmers
de Wohrheit. Åvers düsse Plågegeister vun Gäst:
Hillig? Un Engelland?
Nu is dat doch snååksch: Höörst du hüüt
en Woort, wat du noch nie höört hest, glieks hüüt
oder morgen oder övermorgen warrst du dat noch eenmål hören.
De Mistelbusch, de Mistelbusch, In Engelland, in Engelland, Un wat bescheert de Mistelbusch? Wi sünd twoors nich in Engelland, Dorüm, du leve Appelboom: "Engelgrööt?", dacht de Boom. So, de Söten is also en Grööt ut dat Engelland!" Un dorbi dacht de wille Appelboom an de warmen, zorten Söten vun de Sünnenstråhlen. Dat Leed gefull em, un he nähm sik vör, in Tokunft nich mehr so schrecklich över sien Mistelgäst to schimpen. 22.4.2024
|