Modder Sünn ehr Kinner:
Lütt Rosel schrifft an den Wiehnachtsmann

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen

In de Stuuv is dat schöön warm. Modder knippst dat Licht an. De lütt Rosel håålt sik Papeer un Bliesticken. Se sett sik an den Disch ünner de Lamp un fangt an to kritzeln.

Lütt Rosel schrifft an den Wiehnachtsmann

Ehr Modder kiekt ehr rohig to. Un as Rosel ophöört to schrieven, fråågt se: "Wat hest du denn dor schreven?"
"Ik heff an den Wiehnachtsmann schreven!"
"Ååch, kiek doch mål an! Lees mi dat doch mål vör!"
De lütt Rosel nimmt den Breef un leest heel eernst:

"Leve Wiehnachtsmann, bring mi doch bidde en Popp, åvers — nich vergeten! Un ik dank di ok recht schöön för de Marzipangoos!"

"Dat is goot", seggt ehr Modder.
"Bidde, Mutti, giffst du mi ok noch en'n Ümslag?"
Un nu foolt se ehr'n Breef un steekt em in den Ümslag.

"Åvers dor mutt ok noch en Breefmark rop", seggt se, as se dormit fardig weer.
"Kiek, Mutti, nu steiht dor op: An den Wiehnachtsmann! So is 't doch richtig, oder?"
"Ja", seggt ehr Modder, "nu wüllt wi em blots glieks morgen in den Breefkasten steken. Ik bring em den röver."

Op de anner Siet vun de Strååt is en Breefkasten. Rosel hett all männichmål en'n Breef dor in dåån.
‚Morgen'?, fråågt se sik lurig, ‚worüm egentlich nich glieks?'
Un ohn' dat de Modder dat markt, nimmt se ehr'n Breef ünner de Schört un slüppt ut de Stuuv.

Dröven, an'n Breefkasten, mutt se sik op de Tehnspitzen stellen un mächtig den Arm strecken.
Bums, dor fallt de Breef in den Kasten. Blots, de Breefmark, dee hett se in de Iel vergeten.

An'n annern Morgen fråågt ehr Modder: "Naha, Rosel, wor is den nu dien Breef? Ik gåh glieks to'n Inkopen un will em insteken!"

"Ååch, dee is all weg", lacht de lütt Rosel, "den heff ik all güstern Åvend in den Breefkasten insteken, un nu hett em all de Wiehnachtsmann!"