Modder
Sünn ehr Kinner: Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen Dor stappt doch so'n lütte Buschemann de Stråten nå'n Låden rop de lüttje Heinerle! De Bubi harr sien Pudelmütz stramm över de Ohren trocken! Schål üm 'n Hals un ganz vull Snee!
De Sleden "Na, Heinerle, fein, de Snee, nich wohr?" "Dat is ok wohr, Heinerle, hüüt fohrt wi in den Kinnergoorn!" Heel gau hett sien Swester Rosel ehrn Mantel an un de blaue Pudelmütz opsett. De Mutter kümmt even noch mit de Handschen un den langen, hellblauen Schål to rechte Tiet. "Ååch, Modder, dat is ja gor nich koolt", trippelt Rosel ungedullig vun een Been op dat annere, denn de Kinner vun leve Sünn, dee stråhlt so bannig schöön. "Fååt mål mien Hannen an, dee sünd ganz warm!" Åvers dor is se ok all inwickelt un hett ehrn Brootkorf
an'n Arm. Buten packt se sik de Lien vun den Sleden un as de Küselwind geiht't eenmål in'n groten Krink dörch den depen Snee, dat de lütt Klock anfung lustig to danzen un to bimmeln. "Sett di dor rop, Bubi, un hool di schöön fast! Un lååt ok den Korf nicht fallen!" Un denn bimmelt se beide die Strååt dåål. De Modder steiht in de Lådendöör un kiekt jüm
nå un lacht. An de Eck dreiht Rosel sik üm un kiekt torüch.
27.2.2022
|