Modder
Sünn ehr Kinner:
To Wiehnachten Snee
Märken vun Sophie Reinheimer,
överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen
Hüüt weer Wiehnachten! Åvers eerst hüüt
Åvend! Nu weer dat noch ganz hell op de Strååt un
in'n Goorn, denn dat weer jå noch Dag. "Hüüt
Åvend
is Wiehnachten", jiepen de Lünken sik in'n Goorn gegensietig
to un denn flogen se nå de Bööm un Strüker hen,
üm dat ok dee to vertellen ...
![](../natur/naturbiller/luenk8.jpg)
To Wiehnachten Snee
Man dee wüssten dat all. "Wi hebbt dat seh'n, as de Christboom
in dat Huus drågen worr", sän se. De Lünken harrn
åvers noch veel mehr seh'n, denn nieschierig, as se nu mål
weern, harrn se sik den ganzen Nåmiddag op dat Finsterbrett
ümherdreven un in dat Zimmer keken, in dee de Wiehnachtsbescheren
opbuet weer.
"Den Christboom", sän se, "hebbt wi ok seh'n;
man, wi harrn em bienåh nich wedderkennt, so schöön
weer he smückt; mit Appeln un Nööt un Gold un Sülver."
"Wat schöön!", sän de Bööm un Strüker
un keken trurig op seehrs kåhle Ästen un Twiegen dåål.
Dor weern nich mål mehr Bläder an. Un de grote Appelboom
op den Råsenplatz dacht wehmötig an de schöne Tiet,
in dee he ok vull vun schöne, rode Appeln hungen harr.
![](kinner_biller/wiehnachtsboom_3.jpg)
"Viellicht sünd dat jå mien Appeln, dee nu an den
Christboom hangen", sä he. Dat wüssten allerdings de
Lünken nich; åvers noch veel wat anneres wüssten se
un vertellen dat foorts wieder.
"De lütt Jung, de Richard, dee kriggt 'n Kapp, un Hermine
'n Mantel un en Book mit Geschichten in; wi hebbt dat all'ns op den
Disch liggen seh'n; ok 'n schöne, warme Deek för de Grootmodder
leeg dorbi, dormit se nich freert. Man dat Schöönst', dat
kümmt eerst noch! Hüüt Åvend, wenn de velen Lichten
an den Christboom eerst all brennen doot. Dat warrt herrlich!"
"Jaja,
ji hebbt't goot", brumm de dick Pump, dee ok in'n Goorn stünn,
"unsereens kriggt keen Geschenken un süht nix vun Christboom
un Lichten. Wenn ik doch ok flegen kunn!"
Doröver müssten de Spatzen nu furchtbar lachen. Dat weer
doch ok to komisch, to denken, dat de dicke Pump flegen kunn.
De annern in'n Goorn geven åvers all de Pump recht.
"Wenn man tominnst en Kapp schenkt kreeg", repen de höltern
Påhlen in den Goorntuun.
"Oder 'n schönen Mantel", meen dat Dack vun de Loov.
De Råsen wull lever 'n warme Deek hebben, as de Grootmodder
so een, üm sien lütten Grasspieren dormit totodecken, denn
dee froor'n gor gewaltig in'n kolen Winter.
"Een Book mit schöne Geschichten weer ok nich övel",
sän de Strüker. "Dat is doch männichmål
ganz entsetzlich langwielig in'n Winter, wenn keen Botterlickers un
Vågels kååmt, üm uns wat to vertellen."
Soo wünscht se sik all wat anners in'n Goorn. Jå, also,
wünschen kunnen se sik schon wat, åvers workeen schull
de Wünsch all erfüllen? Dat Christkind etwa? Ååch,
dat harr wohrhaftig jüst noog mit de Minschen to doon.
Trurig keken de Bööm un Strüker un de Råsenplatz
un de Tuunpåhlen nå'n Heven rop; åvers dor weer
dat ganz gries un grau.
"Dat is all dat Klöögste, wi slååpt in",
sä de Råsen.
"To seh'n kriegt wi jå doch nix vun all de Herrlichkeiten;
dat is jå ok all ganz düüster worrn."
Die annern dachten dat ok, un bald dornå weer't in' ganzen Goorn
musenstill. All'ns sleep.
![](kinner_biller/sneenacht.jpg)
Man wat weer dat, wat dor miteens båven vun'n Heven dål
keem? Luter lütte witte Placken: Sneeflocken weer'n dat. Wat
wullen dee woll? Wårüm kemen se dål op de Eer? Un
so liesen kemen se, so liesen, dat man se gor nich hören dä.
Un blots heel sachten snacken se mit'nanner.
"Wat
koolt dat is", fluustern de een'n; "dat is bloots goot,
dat uns de Modder Wulk uns'e witten Steernmäntel antrocken hett."
Se weern bannig stolt op seehrs schöne, witten Sternmäntel,
un de lüttsten vun jüm danzt in de Luft ümher vör
luter Vergnögen.
'n poor ganz grote Flocken weern ok dorbi, åvers se flogen
heel suutje un vernünftig op seehrs Weg dorher un helen ok de
annern to Ornen an.![](kinner_biller/sneeflock.gif)
"Nu mååkt jue Sååk goot", sän
se, "un dat ji nix vergeten doot! Un dat ji't schöön
liesen mååkt, dormit nüms in'n Goorn opwåken
deit, anners is't mit de Överraschung vörbi."
De Sneeflocken nickt stumm. Nu weern de eersten ünnen in'n Goorn
ankåmen. Nix röhr un reeg sik dorin, all'ns sleep. Dat
weer de Sneeflocken jüst recht so, denn se harrn 'n grote Överraschung
vör. Liesen wannert se nå de slåpenden Strüker
un nå de Bööm hen un smückt se fein nüüdlich
ut. Keen lütte Twieg, ok nich dat allerlüttste, worr vergeten;
dat seeg ut, as weer all'ns in Zucker dükert. Un wår flink
un liesen de lüttjen Sneeflocken bi seehrs Arbeit weern! Dat
weer bannig goot, dat so veel Sneeflocken doran weern, denn dat geev
'n Barg to doon. Dat Dack vun de Loov schull 'n Mantelkrågen
kriegen, so, as se sik een'n wünscht harr. Dat weer åvers
gor nich so licht to, denn de Loov weer all oolt un harr keen'n so
fasten Slååp mehr; see knack männichmål heel
unheemlich, so dat sik de Sneeflocken bannig verfehren dän un
all dachten, de Loov kunn opwåken; åvers se harr blots
in'n Droom knackt, so, as de Minschen männichmål in'n Droom
snacken doot.
![](kinner_biller/snee_goorn_2.jpg)
De meiste Arbeit åvers möök de Deek för den
groten Råsenplatz. De goden Sneeflocken harrn seehrs eegen Steernmäntel
dorto hergeven, veel, veel Dusend dorvun legen all op den Råsen.
Åvers jümmers noch weer de Deek nich dick un warm noog,
un dat müsst jümmers un jümmers noch Sneeflocken
vun'n Heven dålkåmen un seehrs Mäntel båvenop
leggen.
Endlich, endlich weer de Deek fertig. Dat weer 'n prachtvulle Deek,
so frisch un witt un warm. Nu froren de armen, lütten Grasspieren
seker nich mehr.
![](kinner_biller/snee_goorn_1.jpg)
"Is nu all'ns fertig?" frogen de Sneeflocken.
"Ååch nee, nee ..." fluuster dat an all
de Ecken un Ennen, "wi sünd noch lang nich fertig! Dat sünd
åvers ok so entsetzlich vele Kappen, dee wi optosetten hebbt.
Helpt uns doch, helpt uns doch, sünst kümmt de Morgen un
wi sünd noch gor nich fertig!"
Nu
ging't åvers husch husch an't Utdelen vun
de Kappen. Jedet Ding in'n Goorn, wat noch nix kregen harr, kreeg
'n witte Sneepelzkapp opsett: Jede Steen, jede Påhl an'n Tuun,
sogor de ool Pump kreeg een. Wieldat't åvers so böös
in de Iel güng, keem dat woll vör, dat de een oder de anner
'n Mütz kreeg, dee em to groot oder to lütt weer oder, dat
se em scheev op'n Kopp seet. Åvers dat schåådt nix.
De Hauptsååk weer, dat nüms vergeten worr un dat
man bald fertig weer.
Un man weer bald fertig. Nu bruukt keen Sneeflocken mehr to kåmen.
Blots noch'n poor worrn vun de Modder Wulk dålschickt; dee schullen
nåseh'n, wat de annern seehrs Sååk ok goot mååkt
harrn. Dat harrn se wohrhaftig, man kunn mit jüm tofreden sien.
Un nu weer 'n lütte Wiel wedder all'ns ganz still in'n Goorn.
Åvers denn, an'n annern Morgen, dat harrn ji seh'n schullt!
Dat weer een Wunnerwarken, een Juchheien un een Freud, as nå
un nå all opwåken dän un de Bescheerung sehgen.![](kinner_biller/sneeflock.gif)
De Strüker wågten sik nich to röhren ut Bang, wat
vun den herrlichen Smuck to verleren. De Råsenplatz weer glücklich
över de schöne, warme Deek, de ole Loov åvers, dee
sünst jümmers as eerste opwååkt weer vör
Küll, dee wååkt hüüt to allerletzt op,
so goot hett se in ehr'n warmen Krågen slåpen.
Dat allermeiste Vergnögen åvers harrn doch de Tuunpåhlen.
"Dörvt wi düsse schönen Kappen nu woll jümmers
beholen?", frogen se.
Åvers de Morgenwind, dee jüst över den Weg anspazeren
keem, geev jüm glieks de gehörige Antwort dorop.
"Wår denkt ji hen", sä he, "töövt
bloots, bit dat de Modder Sünn kümmt, dee warrt se ju all
vun de Ohren trecken, see mag so'n Verwöhnung nich lieden."
Hee arger geern 'n beten de Lüüd, de Morgenwind. "Pff!"
möök he un blååst noch gau in't Vörbigåh'n
den een'n Struuk 'n beten vun sien'n Smuck hendål, sodat 'n
lütte, witte Sneewulk in de Höögd floog.
Nu keem noch 'n anner Besöök in denn Goorn, en Rååv,
heel fierlich, in'n swarten Antog. Hee harr vun de herrliche Bescheerung
höört un keem, sik dee antokieken, sä he. Dorbi sett
he sik op de ole Pump.
"Wat hebbt See denn dor für 'n Slååpmütz
op?", froog he, "sünd See soo fuul, dat Se een bruken
doot?", un dorbi böör he dat een' Been un streek de
Pump de schöne Kapp vun'n Kopp dål.
"Mååk, dat du wegkümmst, Grovian!", sä
de Pump un droh em mit ehr'n Swengel, sodat de Rååv dat
mit de Angst kreeg un wegfloog.
"Ik will doch mål proberen, wordennig dat op den niegen
Teppich geiht", sä he, "ganz schöön, blots
'n beten glatt is he, so ganz ohn' Muster, ik will ju mål een
doropmåken."
![](kinner_biller/snee_goorn_3.jpg)
Un nu hüpp he op den Sneeteppich ümher, un överall,
wår he henhüppen dä, geev dat Streken, sodat de Teppich
wohrhaftig vull Muster weer. De annern funnen, dat de Teppich fröher
veel schöner wesen weer; åvers den Råven gefull dat
soo veel beter, un he harr seker noch mehr Muster op den Teppich mååkt,
wenn, jå wenn nich miteens mit Karacho wat Rotet dorhersuust
kåmen weer. Dat weer 'n Slärrn. De Kinner harrn em to Wiehnachten
kregen un freut sik nu bannig, dat't Christkind jüm ok den Snee
dorto schickt harr. Rings üm den Råsen ümher güng
de fröhliche Fohrt. Denn helen se an, un nu keem de Sneeballslacht
an de Reeg. Hui! Dor flogen se, hier een, dor een. Dat weer 'n groot
Vergnögen, een richtiget, echtet Wintervergnögen.
Man dat Schöönst schull noch kåmen. Dat Schönst
weer 'n Sneemann, den de Kinner opbueten, liek vör de ool Loov,
as stünn he Schildwach dorvör;
dat weer 'n prachvulle Sneemann, he müsst jeedeen gefallen, un
hee gefull ok all.
"Een feine Kamerååd, den wi dor kregen hebbt",
sän de Tuunpåhlen, "wüllt höpen, dat he
sik ok op't Vertellen versteiht, dormit wi 'n beten Ünnerholung
hebbt." Man nüms wåågt dat, den Sneemann antosnacken.
To'n Glück fung hee vun sülvst an. "Goden Morgen!",
sä he.
"Goden Morgen!", åntert dat vun alle Sieden.
"Dat is feinet Wedder hüüt", meen de Sneemann
wat anneres full em jüst nich in.
"Ja, åvers hüüt Nacht hett dat sniet."
"Hmm", möök dor de Sneemann, "nakloor hett
dat sniet, wöör ik sünst hier ståhn? Nee, denn
harr ik seker mit de Wulk noch 'n gotet Stück wiederreisen kunnt
un harr noch veel vun de Welt to seh'n kregen."
"Aha", sän de Strüker, "See hebbt wiss all
schöne Reisen bit hierher mååkt, wüllt Se uns
nich dorvun vertellen?"
"Geern", sä de Sneemann. Un denn vertell he. "Ji
hebbt doch vörhen de Kinner in jümehr Slärrn fohrt
seh'n? Dat weer een Vergnögen, nich wohr? Wat wöörn
düsse Kinner woll eerst för 'n Vergnögen hebben, wenn
se in dat Land wåhnen wöörn, vun dat ik mit de Sneewulk
herreist bün. Dor liggt nämlich dat ganze Johr hendörch
Snee, so dat man jümmers Slärrn fohrn kann. Dat is lustig,
nich wohr? De Slärrn warrt åvers dor vun grote Deerten
trocken, man nennt dee "Rentiere". De armen Deerter; de
Snee deckt jüm öft all dat Futter op de Eer to, se mööt
sik dat ünner den Snee möhsåm vörhålen.
Ik heff se mit seehrs groten Höörn den Snee wegschüffeln
seh'n. In dütt Land is dat åsig koolt. De Lüüd
hebbt jümmers dicke Pelze an. Jå, wenn man mit 'n Sneewulk
reisen deit, so as ik, denn kriggt man wohrhaftig veel Markwürdiget
to seh'n!
![](kinner_biller/rentiere.jpg)
Hebbt ji viellicht all mål 'n Huus ut Snee seh'n? Nee?Åvers
ik heff een seh'n! Jåjå, en richtige lüttje Hütte
weer't, mit Finstern un Döör un Schosteen; ok Lüüd
wåhnt dorin. Meent ji viellicht, de Lüüd harrn in
seehrs Sneehütten froren? O nee, de Snee heel se schöön
warm. De Snee mååkt överhaupt schöön warm.
Eenmål seeg ik 'n Mann, dee harr sik sien Nääs root
un blau froren. Wat glöövt ji, wat dee mååkt
hett? He nähm sik Snee vun de Eer op un reev sik sien Nääs
dormit, un as he dütt 'n poormål dåån harr,
dor weer de Nääs wedder heel.
![](kinner_biller/sneehotel.jpg)
Ik heff op mien Reis noch mehr Lüüd seh'n, dee sik freuten,
wenn't sniet harr. Dor weer to'n Bispill een Mann, dee müsst
in de Nacht dörch dat Holt nå Huus gåhn. Hee harr
keen Lateern bi sik un harr sik seker in'n Wohld verloren, wenn nich
de Weg un de ganze Wohld vull vun Snee legen harr. De Snee möök
dat soo hell, dat de Mann liekers sien'n Weg nå Huus funn. Kloor,
männichwelk heff ik ok seh'n, dee hebbt sik gor nich över
den Snee freut. To'n Bispill de Dannenboom in den Wohld, dee an de
Sneelast op sien Twiegen swoor to dregen hett. Oder dee Lüüd,
dee de Snee 'n hoge Muer vör de Huusdöör buet harr,
sodat se gor nich rutkemen. Un denn dee, dee vun dat Dack 'n Sneelawien
op den Kopp fullen is, un dee, dee de Storm soveel Snee in de Ogen
blååst hett, dat se gor nich kieken kunnen."
![](kinner_biller/suenn_wulk.jpg)
In düssen Ogenblick keem de Modder Sünn achter de Wulken
hervör.
"Uff!", möök de Sneemann op eenmål,
"dor is se. Nu is dat ut mit mi, ji warrt't glieks seh'n."
Se sehgen åvers toeerst gor nix, as miteens all de Snee wunnerschoön
in de Sünn glitzern dä. Dat weer een wohre Pracht, dee de
Sünn dor hervörtövert hett. "Truet ehr nich",
seggt dor de Sneemann, "dee Herrlichkeit warrt glieks to Enn
sien. Ooh, weer ik doch mit de Wulk wegtrocken, wieder nå de
hogen Bargen hen, wår dat so herrlich koolt is, dat de Sneeflocken
nich in de Sünn to starven bruukt, sünnern in Ies verwannelt
un ewig leven warrt!"
So sä dat de Sneemann.
![](kinner_biller/sneemann.jpg)
Åvers, wat weer denn dat? De ganze Goorn weer op eenmål
an't Wenen. Vun jeden Struuk, vun jeden Tuunpåhl, vun de Loov
un vun de Pump fullen grote Drüppens dål in den Snee, un
jeder möök 'n Lock dorin. Weenten se all, wieldat de Sneemann
vun't Starven snackt hett, de Sneemann, dee jüm so fein vertellt
harr?
Ååch nee, dat weer Dauwedder worrn, dat weer't. Jümmers
mehr Sünnenstråhlen kemen, un jedereen smöll 'n beten
vun den Snee weg, jedereen leet 'n lütt Stück Herrlichkeit
wegsmölten. Un dat jüst, as se an'n allerschönsten
weer.
Åvers soo geiht't jå jümmers.
19.12.2021
|