Modder
Sünn ehr Kinner: Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen Dat is Harvst worrn un de leve Sünn hett sik mehr un mehr torüchtrocken. Dat Leven in de Hüüs speel sik nu mehr in de Stuven af, in dee nich blots de Minschen an't Warkeln weern, allerdings bi Stroom ut de Steekdoos, bi Öllampen oder Tallichlichten. Börgermeester Nagetähn Un
dat ruuschelt heel liesen ünner dat Schapp in de Stuuv. Man de
Minschen, dee grååd vun'n Åvendbrootdisch opståhn
sünd un langsam ut de Stuuv güngen, hebbt dor gor nicht
op acht't. Ünner dat Schapp seet Mausi Langsteert. Se steek den
Kopp dörch een lüttet Muuslock in de Wand un fråågt
schüchtern: "tschuldigung, is hier een Stuuv to vermeden?" Dor nähm Mausi all ehrn Moot tosåmen un spazeert eenfach in een Muusstuuv rin. Dor weer dat düüster in, denn in de grote Stuuv harrn se dat Licht utknipst. Man Mausi Langsteert weer froh, dat se dat funnen hett. Se hööpt, dat se hier nich jümmers bang to sien bruukt, so as nevenan. Wat weer dat för een Geschrie, as se vörhen dor ut de Kist sprungen is! Eerstmål putzt sik Mausi heel gründlich. Dat weer nödig,
denn de Reis dörch de Wand harr 'n Barg Sporen op ehr Kleed torüchlåten. "Dat
is åvers een starket Stück!", reep se verfehrt. Mausis swarte Ogen glemert vör Freud över düsse feinen
Wöör. Dorbi weern se wedder in de Stuuv rutkåmen un Mausi kunn nu sehn, in wat för een höögliche Gegend se kåmen weer. De Lüüd harrn de leckersten Krömel fallen låten, Wust, Zucker, Kees un sogor een lütt Stück Schinken! "Oh!", see sloog ehr Poten tosåmen, un denn husch
se vun een'n Krömel nå'n annern, üm blots eenmål
doran to snuppern. De Disch weer noch nich oprüümt un Mausi wüsst gor nich, wor se toeerst anfangen schull. Se seeg dat in, dat Henner Nagetähn de rechte Mann an de rechte Steed weer. As se nå dat Festmåhl to Roh gåhn wullen, kämen se blots noch mit knappe Noot dörch dat Lock. Een poor Wuchen låter legen in de achtersten Winkel vun Nagetähns
Slååpstuuv op dat weke Bett söss Muuskinner. Nå'n
poor Dååg slogen de söss Muuskinner seehrs Ogen op
un keken sik nieschierig un verwunnert üm. Endlich weer't so wiet, dat Mausi mit ehr eersten söss Kinner
School holen kunn, denn in't Muusriek hebbt all de Kinner de School
to Huus. Un man müsst dat de Muuskinner låten, se weern bannig opmarksam in de School un se hebbt all düchtig wat lehrt. Een Johr wieder wimmel dat blots so vun Müüs in't ganze
Huus. Liekers all de Glasschören in all de Muuslöcker, liekers
de Jung Peter un de Katt Minki un liekers all de velen, velen Muusfallen. "Wo
veel Kinner un Enkel hebbt wi nu egentlich, leve Mausi?", froog
een's Dåågs Urgrootvadder Nagetähn. Oma putz noch jümmers an sik rüm. Nu heeft se denn lütten
Kopp un plieröögt em an: "Naha, Herr Börgermeester,
denn sorgt Se mål dorför, dat Seehrs lütt Buuk nich
allto dick warrt, anners müssten wi noch dat Huusdoor grötter
måken låten!" "Weetst du", sä Herr Nagetähn an'n nächsten Dag, "wenn ik an all de Muusfamilien denk, dee in dütt grote Huus nu vun'n Keller bit nå't Dack wåhnen, denn meen ik, wi müssten mål een'n Familiendag afhool'n, dormit sik uns' Nåkåmen all kennenlehren doot." Un so keem dat. Dat weer een Quieken un Piepen op den groten Dackböhn,
as se dor tosåmen kämen un danzten. Ut den Keller keem
Tant Susi, dee mit den Huuswart Snurres verheirååt weer
un an'n Rövenbarg wåhnen dä. Vun de Appelallee keem
Unkel Fred mit Tant Wiwi, dorto Unkel Klaus, de Plünnsammler,
un Tant Nette un all de annern. Man kunn all de Nåmen ja gor
nich beholen! 28.11.2021
|