Modder
Sünn ehr Kinner: Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen
Op dat Dack vun dat Huus sitt de Schosteen. He smöökt sien Piep. Wokeen is de Fru vun den Schosteen? Dat is de Köök ja, lacht man.
De Schosteen rookt "Fru Köök", röppt de Schosteen, "ik glööv, mien Piep will nich mehr brennen. Dor kümmt blots noch ganz wenig Rook herut, kiek doch mål nå." Glieks röppt de Köök nå de Huusfru. Foorts kümmt
se anjumpt. "De Piep vun denn Schosteen geiht ut", seggt
de Köök, "magst du bidde den Piepenkopp frisch stoppen?"
See stoppt Papeer, Holt un Köhlen in dat Heerdlock. Denn höllt se een brennendet Rietsticken doran. P-Pf-Hu!', mååkt dat Füer. Dat brennt nu lichterloh. De Rook treckt dörch dat Piepenrohr nå båven. Wat is denn dat Piepenrohr? Nakloor, dat is dat lange, swarte Rohr vun den Åven in de Wand rin! Nu hett de Schosteen ok wedder wat to'n Röken. Hee is froh doröver, denn he rookt so schrecklich geern! De Schosteen kiekt op de Strååt. "Ik will di ok
wat vertellen", sä he to sien Fru Köök. "Dor
ünner fohrt een Wågen mit Gröönsåken. Bruukst
du nix?" "Åver dor ünnen geiht ok de Schosteenfeger. Schüllt wi em ropen? Ik glööv, mien Piep is 'n beten verstoppt. Hee kunn se doch mål wedder utfegen." "Ja, denn roop em man", seggt de Köök, "de Huusfru warrt sik freuen, wiel dat't Füer denn ok wedder beter brennen deit!" 24.1.2021
|