Modder
Sünn ehr Kinner:
De gele Botterlicker
Märken vun Sophie Reinheimer,
överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen
Dor flüggt een Botterlicker över de Wisch. Hee harr schöne
gele Flögels. So geel as 'n Zitroon. De Blomen op de Wisch freut
sik un nickt em all hööglich to. Sien Nååm is
Zitroonfolder.
De gele
Botterlicker
"Ik
mag em goot lieden", sä de Mardelbloom.
"Hee klappt jümmers so hööflich de Flögels
tosåmen!", löövt ok de Margerit.
Dat lütt Lövenmuul röppt: "Ååch, wenn
he doch blots eenmål nå mi keem!"
Un de Slötelbloom seggt: "Ik geev em geern de Slötel
to mien Honnigkåmern."
Nu sett sik de Botterlicker
op een blaue Glockenbloom. Dee fangt glieks an to lüden. Bim
bim bim "Hee kümmt, mi to besöken, mi ganz alleen!"
"Du inbildte Persoon!", schimp de gele Botterlicker
un glieks flüggt he dorvun, liek op een hoge, witte Bloom to,
de Schååpgarv. Un de Wind schunkelt se beid hen un her.
"Dörv ik mål 'n beten schunkeln?", froog de
Botterlicker.
"Dat kannst du geern", sä de Bloom.
Dor sett he sik hen un schunkelt heel lustig. De leve Modder Sünn
schickt een'n Sünnenstråhl hendål, dee sik neven
em sett un fideel mitschunkelt.
"Du büst man eenmål goldig", lööv de
Botterlicker den Sünnenstråhl.
"Du åvers ok!", lacht dee, un denn lacht se beid heel
vergnöögt.
Endlich hebbt se noog schunkelt. De Sünnenstråhl mutt
wedder an sien Arbeit.
"Arbeit?", fråågt nieschierig de Botterlicker,
"wat is denn dat?"
Dor lacht de Sünnenstråhl un gifft em een'n Klaps. "Du
Fuulpelz, du
Bummler!", sä he smuustern.
De Botterlicker åvers schüttelt den Kopp. He weet gor nich,
wat de Sünnenstråhl dormit meen.
Nu sitt he wedder bi de Margerit. "Ik heff di leev!", suustert
he.
"Vun Harten?", fråågt de Bloom.
"Ja", sä he, flüggt denn åvers all glieks
wedder wieder. De Sünn schient so warm. Dor is he döstig
worrn. Dorüm flüggt he nå de rode Kleeblööt.
"Du hest so goden Honnig. Geev mi doch 'n Drüppen!",
beed he.
See kennt em un gifft em åvers keen'n. See seggt: "Do jo
nich so bescheden! Ik weet ja doch,
du flüggst nå all de Blomen un bedelst üm Honnig."
De Kleeblööt hett schon recht! Vun een Bloom nå de
andere flüggt de Botterlicker un slickert bi jede jümmers
so'n lütte beten.
Un an'n Åvend slöppt he bi de Nachtkers, dee liek so geel
is, as hee sülven. Dee zünd't em een lütt gollenet
Licht an un deckt em mit een gollen Deek to.
Ja ja, wokeen dat so goot hett as'n Botterlicker!
15.8.2020
|