Modder
Sünn ehr Kinner: Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen Dree lüttje Sebbers wüllt sik in't Holt een'n vergnögten Dag måken. De een is Timmermann, de annere Goldsmitt, de drüdde een Dannensebber. "Wat wüllt wi spelen?", fråågt de Timmermann. "Football!", seggt de Goldsmitt. "Hest du denn Footbäll?", fråågt de Dannensebber. "Ei, ei, de ganze Wohldbodden liggt ja vull dorvun!" De dree Sebbers Op den Wohldbodden liggen rode Kroonsberen (Preißelbeeren, seggt de Hoochdüütschen) un blaue Bickberen (de heet ok Heidelbeeren). Dee sünd vun de Strüker affullen. Nu fangt se an to spelen. Swupp, swupp! De Bäll flegen. De Sebber lopen un dullen. "Hebbt ji nix Beteret to doon?", fråågt een
Pissmier (Ameise). Se sleept grååd een Dannennådel,
dee bruukt se to Huus. Een lütte Wiel noch flegen de Bäll. Åvers denn wullen
se lever danzen. "Fichtensebber, du kannst ja Musik måken.
Speel mål wat!", sän de anneren. Middewiel is dat Åvend worrn. Flink kümmt de Lüchtsebber
anflågen. "Goldsmitt, de Mariensebber lett anfrågen,
of de Truringe fardig sünd. Morgen will he heiråten."
Nu fråågt de Lüchtsebber: "Dat is mi een schöne Sellschop", denkt de Lüchtsebber, "vergitt över ehr Vergnögen de Arbeit. Åvers ehr Verspreken mööt se hollen, unbedingt. Un wenn se de ganze Nacht dörch schåpen mööt! De Mariensebber mutt morgen sien Huus, sien Ringe un sien Hochtietsmusik hebben." Foorts röppt he noch twee annere Lüchtsebber. De een mutt
den Timmermann lüchten, dormit he dat Huus in de Nacht buen kann.
Hee buet un buet, de Ogen wüllt em tofallen vör luter Mödigkeit.
Den
Goldsmitt lüchtet ok een Sebber. Kuum kunn he noch den Håmer
swingen, so mööd is de Smitt. Åvers de Lüchtsebber
röppt: "Jümmers vöran! Du hest den Mariensebber
för morgen twee gollene Ringe verspråken. Sien Verspreken
mutt man inhollen. Gau an de Arbeit!" Un de Dannensebber? Ei, dee mutt all de Dannenbööm in'n
Omkrink afsöken nå Muuskanten! Sien Been sünd all
ganz låhm un doot em weh. Verslåpen wackelt he hen un
her. Nu sett he sik op een'n Dannentwieg. Åvers annern Morgen ståht de twölf Hochtietsmuuskanten in seehrs gröne Röck vör Mariensebbers Huus. Also kann de Hochtiet nu doch glieks losgåhn. Dee worr ok bannig lustig. All de Sebbers in't ganze Holt weern dorbi, blots de Timmermann, de Goldsmitt un de Dannensebber nich. Dee weern so mööd, dat se sik eerst eenmål gründlich utslåpen mööt. 26.6.2020
|