Modder
Sünn ehr Kinner:
De Niklås un sien Esel
Märken vun Sophie Reinheimer,
överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen
De Niklås un sien grote Esel stappt dörch
den dicken, witten Snee. In seehrs Säck steekt allerhand Speeltüch.
Poppen, Peer, Bälle un noch vele annere Såken. Dee hebbt
de lüttjen Engels in de Säck packt. Appeln un Nööt
hebbt se sik ut den Paradiesgoorn håålt, dee liggt wiet
buten, meist an't Enn vun de Welt ...
De Niklås un sien Esel
"Esel, nu kaam, trödel
nich! Schall ik den Sack ganz alleen slepen?!"
|
"Nu fehlt uns blots noch de Rood, nich wohr?", sä
de Niklås to sien'n Esel.
"I-aa!", sä dee un nickköppt dorto.
"Een Rood mutt doch sien! Unbedingt! För de bösen Kinner,
nich wohr?"
"I-aa! I-aa!", röppt de Esel tostimmend.
"Is dat nich truerig, dat't soo veel böse Kinner geven deit?",
sä Niklås bedröövt.
"I-aa!", meen ok de Esel liesen un truerig.
"Oh, oh, dat's en laaaange List mit unaardige Kinner! Un
ünner de Groten gifft dat noch mehr Öveldeders!"
|
"Welke wüllt wi denn toeerst bestråfen?", froog
de Niklås.
Dor stampt de Esel sien vier Been op de Eer un bleev ståhn.
Bleev eenfach ståhn un röhr sik nich vun de Stell, wat
jümmers de Niklås ok anstellen much.
"Ach soo, du meenst de Bockigen, de Trutzköpp", sä
dor de Niklås, "na goot! Un denn?"
Dor keem de Esel bi un sloog mit dat rechte Achterbeen mächtig
ut, dat de Snee ornlich hoochsprütten dä.
"Aha, du meenst, denn sünd de Wilden an de Reeg", sä
de Niklås, "ik verståh un denn?"
Nu güng de Esel sinnig wieder, åvers so in't Vörbigåhn
treckt he hier un dor 'n poor Bläder vun de Strüker.
"Du meenst de Naschkatten, ganz richtig! Un workeen kümmt
denn?", frogg de Niklås wedder.
Dor spitz de Esel sien lange Ohren, as wenn he wer weet wat beluern
wull.
"Meenst du de nieschierigen Kinner? Dee jümmers all'ns hören
un weten wüllt, liekers dee dat
nix angeiht? Du hest ganz recht, dee verdeent ok 'n Rood."
Middewiel sünd de beiden an den Rand vun't Holt anlangt. Dor
steiht de Ginster. De Niklås snitt sik 'n poor Reiser dorvun
af un bind dee to'n Rood tosåmen. To Proov sloog he dormit mål
op 'n Steen.
"Dee is goot", sä he, "åvers de Dreckfinken,
de Fuuljacken un de Lögensnuten dörvt wi nich vergeten;
dee kååmt sogor as allereerstet an!"
8.12.2019
|