Quaak, de Porch Oostfreeschkes Platt Jan-Peter hett hüm Quaak nöömt den lütjien gröönen Porch. He woahnt in de Woaterpol bi us glieks achter d' Huus. Tomoal wee he dor. "Mama Mama ", keem Jan-Peter eergüstern ganz upgeräächt in de Köken suust. He har gannskeen Tied hat, sien Gummistävels uttotrecken. As schwaarte Oantenstappen leet sien Footspoar up de witten Steenploaten. He har sien Stävels moal wäär verkeert rüm antrukken. "Kiek moal, wat ikk funnen hevv." "Dat loat mi man ähm moaken, mien Deern", sää he to Jan-Peters Mama. "Ikk will hüm dat woll verklokfiedeln". Dorbi nääm he Jan-Peter bi de Hand netso as he dat jümmers de, wenner de beid Mannslüü wat to beschikken harn, as Opa dat nööm. "Koam man mit Opa." So trukken de dree noa buten. Opa, Jan-Peter un de lüütji, grööne Porch. Buten in d' Tuun an de Kant van d' Woaterpol gung Opa up sien Kneen to sitten. Wiel denn bruks Jan-Peter nich stoadich to hüm hochluuren. "So, mien Jung nu wies mi man även, wor du de Porch
funn'n häst." "Denn willt wi hüm man gau wäär noa Huus breng'n,
sien Mama tööft säker all up hüm." In de eerste Moment trukk son bietji Truurichkeit manken dat Kinnergesicht.
"Kiek", sää Opa, "so mutt dat wääsen. Wi beid goaht nu elker Oabend hierher un besöken de lüütji Porch. Du schasst sehn, dat word noch dien Frünnd." Jeder Oabend, wenn dat schummerdüster wuur, seeten Opa un Jan-Peter
nu an de Kant bi de Reiten un wachten gespannt Jan-Peter wee am leevsten so in dat Woater strumpelt sien Frünnd wee wärkoamen. Elker Oabend de beiden harn sükk man jüüst an de Kant sett keek Quaak ok allwär to. Jan-Peter kunn richtich mit hüm schnakken. Wenn Mama hör Jung denn to Bäed brocht har, mook see dat Koamerfenster wiet oapen, un sien Frünnd Quaak vertell hüm elker Oabend een Goodenachtgeschicht un elker Oabend muss de lüütji Porch wäär van vöörn anfangen to vertellen, denn elker Oabend schleep Jan-Peter noa de Hälft van de Geschicht in. |
||
De Biller hett Kensise Anders för ju maalt. Se is rechts to sehn. |
||
14.11.2010 |