Woarüm de Ostereier klöärich sünd

— Oostfreeschkes Platt —


Vöör een heel langen Tied — lütt Matten, wat Mester Lampe is, siene Verwandtschkupp hoppel noch in iistern Büksen und Jakken dör de Gägend, üm föör de Kinner to Oostern Eier in de Nüsten to lärgen —, dor leeten de Eier noch aal gliekerk. Man kunn dat van buten de Eier nich ansehn, ov dat een lüütji Höönermors ov een Oosterhoas hör lächt har. Dat wee heel foaken heel striepelich. De Ünnerscheed tüschen de Eier wee näämich blods binnerwendich ünner de Puul to sehn — de Oostereier ween aal mitnanner fastfleeschich — man kann ok woll särgen, see wääsen haartkoakt — een Höönerei wee in binnen dortägen glibberich un week.

Doarüm geböör dat foaker, dat de Kinner denn Höönereier an de Stää van Oostereieren körtkloppten.


Schiet, dat weke Dings weer en Höönerei!

Un wat schall ikk jo särgen — denn wee dat Mallör 'türlich groot. So'n glubberiged Höönerei kann näämich schooned Kinnersönndachstüüch reschkoapen mit Eigääl un Eiwitt vullkleien. Dat wee joa nu jüüst jümmers dat moiste Sönndachstüüch, wiel — Oostern wee domoals ok all blossich Sönndachs.

Nu froacht ji säker, wu dat denn blods angoahn kunn, dat mit de Eieren-Verwesseln. Dat Geböören is heel eenfak — dat will ikk jo woll ähm verklookfideln. De Hööner hevvt eenfak de Eieren in de Nüsten vertuuscht — utverschkoamt, as dat Feddervolk nu moal is. Hööner kunnen näämich ok domoals all över de oarichsten Soaken lachen — un neeschierich ween see so as man wat.

Doaran hett sükk ok bit vandoach niks an ännert. Well jo wat anners vertellt, de lücht jo wat vöör — ov he käent de Hööner nich.

Oaber noch een Karakterbudel beseeten de Ur-Ur-Urgrootöllern van de vandoagigen Hööner — see ween över de Moaten ovgünstich. Ovgünstich up de Oosterhoas — de kunn koakt Eier lärgen! Wenneer he dat ok blods an Oostern kunn — oaber he kunn dat. See as Hööner knoieten un meuden sükk Dach föör Dach mit de Eierlärgeree rüm — mennichmoal ween dat liekers goar twee an een Dach, wenneer een Höönerwiefke heel fliedich bi de Produktschon wee.


Ok de Hahn is füünsch op dat Hoasenvolk!

Un denn keem dor, an de hööchste Eierfierdach, de dat up de Eer geev, so een schlappoohrigen Mümmelmann an un nääm hör dat Anerkennen wäch. Dorbi kunn he in siene Kleedoasch nich moal Feddern vöörwiesen — oaber koakt Eieren lärgen, dat kunn he!

Wiel de Hööner nu de Oosterhoasen up hör Turen van Nüst to Nüst stilkens hör eegen weeke Eieren achteranschmeeten, har de Oosterhoasengewerkschkupp beschloaten, dat de Överlandhoasen sükk bi hör Waark an Oostern blikkern Büksen un Joppen antotrekken harn.
Blossich — in disse schwoare Kleedosch kunnen see nich so flink hoppeln, un veele Oosternüster blevven doarüm leddich.


De Hööner bescheet den Hoasen mit Eieren — he mutt sik in en Rüstung smieten!

Nu moot ikk jo joa nich vertellen, wat dat föör een Gedrüüs wee, wenneer de Kinner an Oostermörgen noa veel Söökeree keen Oostereieren in hör Nüsten funnen. Üm dat Geblaar van hör Kinners nich mehr mit anhören to mooten, pakkten de Moders Höönereieren in de leddich Nüsten. Dat wee oaber ok nich de woahre Joakob, wiel de Höönereieren joa week un glibberich ween. Tschaaa — un wiel alle Moderkes up disse Eer — dat wee domoals wiers ok all so — to Oostern keen truurich Kinners un mit Eierschmeer vullkleidet Sönndachstüüch hemmen willt, hevvt see sükk ünner de Oosterboom mit de Oosterhoasengewerkschkuppsverträder in een Kring tosoamenhukelt, üm dat Waark un wat man dortägen beschikken kunn, to bekaueln.

Wat bi dissed Hen un Her denn rutkoamen is, dat kann man bit vandoach noch an elker Oosterfest sehn. Dat ovgünstige Höönervolk wur van dor an to Oostern jümmer achter Schlött hollen — bit up de Gockels, de köänt joa höchstens moal een Windei lärgen. Un dormit in Tokunft ok ganniks mehr scheevgoahn kunn, lächten de Oosterhoasen van dor an blods noch buntfaarvt Eieren in de Kinner hör Oosternüsten.


Text: Ewald Eden
Biller: Gabriele Lange

16.4.2014


na baven