Wokeen an n Enn lacht
vun Addi Kahl
Dor stünn se nu truurig rüm mang all ehr gröne
staatsche Süstern,
de lüttje Dann in de Küll un de Sneeflocken weern ieskoolt
ant Rümpüstern.
De annern Jungbööm tröken achter ehrn Rüüch
all langn över se her,
wat se för n armselige Kreatur un ni nich en schööne
Wiehnachtsboom würr.
All kort na de Utsaat, noch winzig lütt, füng
all dat gresige Stichelee an:
Wat süht de bloot ut, so ward de ni nich n graadwussen
Wiehnachtsdann.
De annern Bööm harrn all glieks, dat sööh man,
düsse schööne Gestalt,
aver, je grötter se würrn, hör se rund um sik herüm
de stricheln in Dannwald:
Krumm un scheef is se, un se hett nich maal schööne
Twiegen an Stamm,
de kümmt doch later bi ehr fipsig Utsehn ni nich bi de
Dannutsökers an!
Un so würr se still un truurig, ween geele Harztranen mang all
de annern,
ween vertwiefelt över ehr Schicksaal... Kunn se bloot utwannern!
Söben Johr later! Opnmaal würr
würr t hektisch luut an fröhe Morgen.
Mannslüüd striepen dörch de Schonung, schulln
Wiehnachtsbööm besorgen.
Un jümmers bloot de besten vör de Festdaagn, düsse
slanken un ranken,
un se sagen rechts un links ehr Süstern af, bloot se nich, de
je utsööh as krank.
As Eenzige bleev se stahn un föhl sik mang de Süsterstubben
gruselich alleen
un muss Tranen över Tranen in de niege Eensamkeit wenen.
Allerdings, Hasen un Rehwild harrn nu Platz, wo ehr
Süstern maal stünnen,
un ermuntern de trurige Dann: Nu komm aver mal n beten
in de Plünnen.
Du hest nu so veel Licht un Luft, kannst di wiet utbreden un suutje
wassen,
un warrst bestimmt, wenn du groot büst, op denn Weihnachtsmarkt
passen!
Avers dat duurt, duurt teemlich langen, bestimmt so an de föftein
Johr!
Un se hoppeln vergnöögt dörch denn Glitzersnee mit
putzig lange Ohrn.
So lööp denn de Tiet! De Dann kreeg
Johr üm Johr Ring över Ring,
Se würr grötter un staatscher, würr eenfach en wunnerwussen
Riesending!
Un so kööm dat denn, de Gemeen bruuk förn
Wiehnachtsmarkt n groten Boom,
un de Förster sööh all vun wieten de eensame Dann asn
Droom.
All langen harr he ni nich mehr son herrlich wussen Wiehnachtsboom
sehn;
wenn de noch vull Smuck hängen deit, dat weer bestimmt afsünnerlich
schöön.
Un so sagen se denn de Dann af, un dat so sachtmödig, as dat
irgenwo güng,
un se kreeg denn schönsten Platz vör de Döörpskark
in de Wintersünn!
Dor överraag se nu denn groten Wiehnachtsmarkt,
all vun wieten goot to sehn,
noch ahn den ganzen Smuck, ahn de Lichter, avers nu all wunnerschöön.
Ik glööv op jeden Fall: de Dann höört noch den
Troost vun de Deerten in Wald:
Komm in de Plünnen, laat di nich gahn, denn bruukt man
di bald!
|