Computer beluurt un findt di,
so drapen Granaat un Wöör nauer,
de trulich Bott ward fungen
un kümmt nich bi de Maten an.
De Truu hett Schaden nahmen.

Wi söken na de Teiken.
An Heven schalln se sien.
Is aver blödig rot, tüngelt in de Hööcht.
Wat dor funkelt und lücht,
is en Rakeet, nich dat Herrenlicht.

De Minschen, de hasten,
gönnt sik keen Rauh.
Se mobbt sik, se argert sik.
Denn is allens Täuven
op Advent bloots Lögenkraam?

Un wenn de Heven binah verbrennt,
denn glemmt een Funken op.
Denn is mang al dat Füür
Gott sien Bott as elkeen Johr!
De Stiern vun Bethlehem mit jümmer lieke Wöör:

"Loff un Ehr dor baven unsen Vadder Gott
un Freden hier neern up de Ierd för de Minschen,
de dat hartlich meint un den gauden Willen hebbt!"

So översett de Bott Johannes Jessen.