Wiehnachtsbaum

De Dage düster, natt un kolt,
De Hiärfst vörbi, kien Blatt an't Holt.
Wind flügg üöwer Dak in't Huus.

Fuorst maolt Blomen an de Schiew.
To bliewen, daoför —
To kuort de Liäbenstiet.

Noch't Fuer an,
Dat Lecht all ut.

Nacht un Dag
Gliek kuort, gliek lang.

'ne Kärß, een Krans,
Een Beld, een Klang,
För jedereen sall't gellen.

De Wiärmde wiet?
Nich gans!

Du Mensk bruuks't blaus to lenken,
Gedanken, guede Wäör alltiets
Dänn Naigsten to todenken.
Lecht häs dann genoog,
Un auk dän rechten Sinn
Van'n Wiehnachtsbaum.


Wöör vun Ludwig Schmülling


na baven