Dat kannst mi glööven!
Van dei Pad off

vun Maike Wagenaar

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Maike Wagenaar.

Trientje kwam die Pad andaal. Dat was al laat. Sei was dei heile Dag up dat Feld west, haar schwoor arbeid un was heil mööi. Tuffels aneeren, Arten plücken: in dei Tuhn was immer wat tau daun. Un dat mauk höör ja ook Spaß. Un beter schmecken as dei Kram ut Supermarkt deih dat ook.

Man noch eben bi Tjark langs, dat liegt up mien Pad naar Hus, doch sei. Eben seihn wat hei so maakt, of hei weer up Beinen is naar sien Krankheit. Eigentlich kunn ik hum ook ein poor Arten van geben, dei et hei doch altied so geern. Man, ne, hei sall mi dei Döör heineit oopen daun. Wi hebben ja Schkeel. Ein Joor prooten wie al neit meer mitnanner. Bloot wegen dat Arfnis van uns Ollen. Dorbie hebben wie dat Geld beid neit nödig hat, wie könn uns beid gaud helpen. Man as dat an't Verdeilen gung, haar jeide van uns dat Gefäul, tau min tau kriegen, un dat gaff Skeel. Nu hebben wi beid verlooren, denkt Trientje un mark heinet, dat sei stuv vöör dei Döör van Tjark in aal höör Gedanken staan bleven is. Eerst as Tjark vöör höör steiht, verfehrt sei sück.

"Wat maakst du dann hier bie mien Hus?", vraagt Tjark, ein bietje grover, as hei dat eigentlich wull. "Ik? Ik was up dat Land un heb Arten plückt", säh Trientje, dei sück noch altied neit heil ut höör Gedanken lösrieten kunn. "Willt du gau of hebben? Du ettst dei doch so geern!" "Dat weist Du noch?", vraug Tjark, dei suk wunner, wau sien Süster dat naar so vööl Jooren noch inhollen haar. "Ja, Tjark, dat weit ik noch. Un weist du, wat ik noch vööl weit?", kwam dat ut Trientje man so herut. "Ik weit, dat du mi fehlst. Dat is neit datsülve, ein Brör tau heben un doch nei mit hum prooten tau könen. Dat is so stuur, immer an dien Hus vöörbi tau komen un so tau daun, as of ik di neit mehr kennen dau." "Man", säh Tjark, "Ik bin so blied, dat du dat so segtst. Bestimmt al teihn Mal heb ik vöör dien Döör stahn un wull klingeln. Man dei Maud haar ik neit." "Dat is nu noch neit weer aal gaud", säh Trientje, "man, as wi weer mitnanner prooten, kann aal gaud worden!"