Dat kannst mi glööven!
Laat di dat van Kinner verkloorn!

vun Elisabeth Tobaben

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Elisabeth Tobaben.

Ik bün mit mien Kamera in de kathoolsche Kark an Gang. Wi bruukt een poor Biller för uns ökumensch Karkenblattje. Dor kummt een Familie rin mit fief Kinner.

Ganz lies un vörsichtig kiekt se sik allens an. Mitmal kummt de een lüttje Deern an un flüstert mi to: "Düren wi Se mal wat fragen?" Un denn wiest se op dat lüttje Becken mit dat Weihwater un will weten, wat dat denn wull is un wat man dormit maken kann.

Nu kummt dat nich so faken vör, dat ik as evangeelsche Pastorsche Kinner dat kathoolsche Weihwater verklaren dröff. Wenn dat nich Ökumene is! Ik vertell jüm, dat dat Water de Lüüd doran erinnern schall, dat se döfft sünd. Vörsichtig duukt de Kinner ehr Fingers in dat Water und versöökt, sük en Krüüz vör d' Kopp to malen. De Vader kummt dorto un seggt: "Wi sünd nämlich all evangelisch." "Och kiek", segg ik, "ik ok."

De een lüttje Jung steiht so'n beten an de Siet, as wenn he sik nich so recht traut. "Willt du dat viellicht ok mal versöken?", fraag ik em. Un he seggt: "Dröff ik dat denn? Ik bün doch noch gor nich döfft." "Jo, kloor", segg ik, "du kannst di jo vörstellen, wo sik dat anföhlen deit, wenn du viellicht mal döfft warst."

Un denn will he obber ok glieks allens ganz genau weeten. Wi kiekt uns tosamen dat Dööpbecken an, un sien grote Süster vertellt, wo dat weer, as se sülvens döfft worden is. He is obber jümmer noch nich tofreden. "Un wat passiert denn mit mi, wenn ik döfft ward? Ik meen, so binnen, in mi drin?" "Gott schenkt di een nee Hart un sien Geist", segg ik un denk dorbi al: Oh! Dat weer viellicht nich ganz de richtige Oort un Wies, dat en Kind to verkloren.

Man wat seggt de Lüttje? — "Wo cool is dat denn!"
Ik mutt smüstern un mark: Mennigmal köönt ok Kinner en Pastorschke dat Evangelium verkloorn.

Bi us up plattpartu.de finnt man nu utsöchte Bidräge van disse Radiosendung.