De erste Schief Swattbroot Gedanken na en Fastenkur vun Silke Frakstein Een scheunet, grotet, richtiget Swattbroot liggt vör mi. Ut enen lütten Bäckerloden. Natur pur. Keen Sirup binnen, de Farv ist echt. Eene Week mutt dat liggen, dennso hett dat "Charakter". Jedeen Dag snack ik nu mit dat Swattbroot un rück dor ok an. Hmmmmmmm, wat'n Duft. In Gedanken smeer ik mi Botter, Smolt un Mettwust op. Ik heff mi vörnohmen, de erste Schief gifft dat to'n Abendbrot,
mit'n lüttes Glas Beer. Hirsepüfferchen mit Quark un Kantüffeln gifft dat to Middag. Ober lot man, Honnig, un nochmol Honnig, jümmers un överall. Mi geiht dat good. Ik sitt, mit'n Tass Tee inne Hand, neben dat Kokenbuffet
in't Café, wo de Torten so dick un groot sünd, as harrn
wi noch slechte Tieden, un dat lett mi koolt, ganz koolt. Ne würklich,
dat stimmt. Bün dat würklich ik? Teihn Dog: Tee, Tee, Tee un nochmol
Tee. To Middag un Obenbrot 'n feine Gemüsesupp. In de mehr Ogen
rin- as rutkieken. Swemmen, Lopen, Sauna, Yoga un teihn Stünn
slopen. Jungedi, de hebbt mi op'n Kopp stellt.
Un nu, nu sitt ik hier un snack mit dat Swattbroot. Sinnig, vull Andacht snied ik de erste Schief af, probeer de lütten Krümel un Stück för Stück ward de Schief lütter. Ik denk 50 Johr trüch: Swattbroot, boben op de dicke Huut vun de Melk mit Zimt un Zucker. Dat Paradies. So'n Genuß in de hütige Tiet? Mit Kaviar, Lachs un Bärenschinken? Teihn Dog Heilfasten un achterno Aufbautage! Die Welt wird schöner mit jedem Tag 6.5.2007
|