Legende vun Else Tümmel, Plattdüütsch Inge Weiland As sik de Harders up den Weg na Bethlehem maken, wörr vun ehr
Snacken un Ropen ok en Harderjung waak, de bi de Schaap in'n Stall
slapen harr. He wunner sik, un noch en beten swiemelig leep he mit
de Mannslüüd mit un stünn denn mit ehr in den armselig
Stall 'ne lange Tiet vör dat nieboorn Kind in de Krüff,
bet een vun de Harders em an'n Arm faat kreeg: Ünnerwegens ratschlagen de Harders, wat se för dat Kind
woll mitbringen kunnen. De Harderjung wörr ümmer truriger. All harrn wat to schenken,
blot he nich! He sülven beseet dat, Up sien Strohlager kunn de Jung lang nich inslapen. Ümmer noch sehg he dat Kind vör sik. He wull doch so geern ok wat schenken. Aver wat? Dor blänkern up'nmal in dat Licht vun den groten niegen Steern
en poor Strohhalme up. Se legen krüüz un queer över'nanner
un drepen sik in de Mitt to enen Steern, enen Strohsteern. Dor wüß
de Jung, wat he dat Kind schenken kunn. He wünsch sik den Morgen
ran, dat Slapen füll em swoor. Endlich wörr dat Dag. Liesen
greep de Jung na dat Metz vun den Harder, de dicht bi an't Slapen
weer, un sneed sik en poor Strohhalme trecht, dreih ut Schaapswull
enen Faden u As de Harders mit ehre Gaven to'n Stall kemen, pack jedereen sien Geschenk an de Krüff dal. Wieldes de Ool noch sien Leed up de Fleit speel, güng de Harderjung mit Hartkloppen up dat Kind to un höll em den Strohsteern hen. Dor slöten sik de lütten Finger üm enen vun de blänkern Halme: Dat Kind höll den Steern fast.
|
Fotos: Rudi Witzke 26.12.2008 |