Stillen Fridach un Paaschen

vun Behrend Böckmann

In't niege Testament vertellen uns Matthäus, Markus, Lukas un Johannes dei Geschicht von Jesus sien Krüzigung un woans hei dornå wedder uperståhn is. Wi läsen wat von den röm'schen Staatholler Pontius Pilatus un sien Kohorten un von dei jüd'schen Hogenpreister un ehr Tempelwächters. Un as dei Jud' Jesus denn dei Tempelwirtschaft in Jerusalem angriepen däd, harr hei dei Böbelsten gägen sik upbröcht un Judas deit em sogor gägen 30 Dåler — hüt heiten's ok Judas-Dåler — verråden. Un so ward hei upgräpen, tau'n Tempel bröcht un mit em korten Prozess måkt. Dei Hogenpriesters in'n Hogen Rat höllen sien Daun för gefährlich un Pontius Pilatus wull bi'n Kaisser in Rom nich in Ungnåd fallen.

So hemm' sik wull dei Hogenpreisters un ok Pilatus an'n Dod von Jesus schüllig måkt. Un denn wiern dor noch ganz einfache Lüd, dei por Dåch vör't Passahfest œwer Läben un Dod ok noch wat tau seggen harrn. Un dat hürt sik bi Matthäus (Kap. 27/28) so an:

Tau't Fest plecht dei Lanneshauptmann dat Volk ümmer einen Gefangenen fritaugäben, weckern sei wullen. Sei harrn dunnmals dor väle Verbräkers intausitten, ok den œwerall bekannten Barrabas. As Minschen nu tauhop keemen, fråcht Pilatus: "Weckern willt ji, dat ik em juch frigäben sall, Barrabas orrer Jesus, denn sei Christus heiten?"
Un dat Volk wull, dat Jesus dodmåkt ward un sei repen: "Dei sall krüzigt warden!"
Un denn œwernähmen den Lanneshauptmann sien Soldaten Jesus un bröchten em in dei Kasern, sei tröken em sien Kledåschen ut un as Spijök den Purpurmantel an, un sei sett'ten em dortau 'n tühnt Durnenkron up'n Kopp. Dornå hemm's em wedder dei eigen Såken antreckt, em in't Gesicht spägen un däden em brüden un ökelten: "Gauden Dach ok, Herr Judenkönig!" Un as hei krüzigt wier, stünn båben an't Krüz schräben: "Dit is Jesus, dei Judenkönig".
Un ünnert Krüz höllen dei Soldaten Wach un kawelten dorbi sien Kleeder ünner sik ut. Meddachs Klock twölf keem an dissen Dach 'n Düsternis up; un Nåmeddachs Klock drei is dat ganz düster, un Jesus schriecht up: "Mien Gott, mien Gott, worüm hest du mi verlåten?" Un dei Wächters quälen em mit'n Ätiglappen in'n Mund un hei schreech noch eins luder as vörher nå sienen Gott un geef denn sienen Geist up.

Bibelforscher hemm' sik mit Pontius Pilatus befåt un rutkrägen, dat hei von 26 bet 36 nå Christus von Kaiser Tiberius as röm'scher Landshauptmann tau Jerusalem inne Provinz Judäa insett wier. Un sei hemm' sogor rutkrägen, dat Jesus mit sien Taustimmung an'n 7. Prilmånd 30 n. JC orrer an'n 3. Prilmånd 33 n. JC an't Krüz någelt wür. Un dat wier an'n Fridach vör't Passahfest. Un disse Bibelforscher willen ut dei Schriften ok läsen, dat Jesus tau Meddach an't Krüz schlågen wür un ierst tau dei twölfte Stunn', also so gägen Klock drei, dei Krüzdod œwer em keem.

Dat hett sik allens son'n bäten buten vör dei Duren von Jerusalem up den Huckel von Golgatha taudrågen, denn dor stünnen dei Langpœhl all pråt, an wecker dei Verbräker mit'n Querpåhl annågelt würn. Un man geiht ok dorvon ut, dat Jesus, as up väle Biller tau seihn is, nich dat ganze Krüz, sonnern blot den Querpåhl up'e Schullern drägen mösst.

Œwer Matthäus weit noch mihr tau vertellen un lött uns weiten, dat Pilatus Jesus sien Liek friegäben hett un dat blot Joseph, Jesus sien Bester ünner dei Jüngers, as einzigster ünner't Krüz keem, üm denn doden Jesus in'n Linnendauk tau wickeln un noch an'n sülwigen Dach in'n Graff tau leggen, dat hei in'n Felsen haucht harr. Mit dorbi wieren noch Maria Magdalena un ein anner Maria, œwer all dei annern Jünger harrn dat Wiede söcht un Jesus verlåten.

An annern Dach, den Sünnabend, krägen dei Hogenpreisters un Pharisäer as sien Pieniger grote Bang, denn Jesus harr ehr ja secht, dat hei nå drei Dåch wedder uperståhn wür. Un sei glöwten, dat Jesus sei tau'n tweiten Mål noch düller bedreigen künn, un sett'ten dorher 'n Wach vör't Graff. — Un ganz tiedig an'n Sünndachmorgen is denn dat passiert, wat Jesus ankünnt harr. Dei beiden Marias willen in'n Grågen nå't Graff seihn, un ihrer sei sik verseihn, gifft dat 'n starket Ierdbäben — un in dissen Momang keem denn ok all 'n Engel as 'n Blitz in schneewitt Kleed von Häben, trudelt den Stein von't Graff un sett sik båben up. Dei Wächters neihten vör luder Bang ut un tau dei Frugens säd dei Engel: "Hefft kein Bang nich! Ik weit nämlich, dat ji Jesus säukt, dei krüzigt is. Hei is nich hier. Denn hei is uperståhn, so as hei dat secht hett. Kåmt her un kiekt juch dit Flach an, wo hei lägen hett. Un gåht fix hen un vertellt dit sien Jüngers, dat hei von dei Doden wedder upwåkt is. Un hei ward juch nå Galiläa vörutgåhn. Dor wardt ji em seihn."

Un as dei Engel dat so secht, harrn dei beiden Marias Bang un Freud in einen, un sei leepen los un wullen vertellen, wat s' beläwt harrn. Un as sei so lopen, begägen s' Jesus, un hei secht: "Fräd' mit juch! Wäst nich bang!" Un as hei dit so secht, schmeeten's sik vör em dål, güngen em üm dei Fäut un kreegen noch mit, dat man sik up'n Barch in't Galiläaland wedder seihn ward. Un up dissen Barch kamen denn ok wedder dei Jüngers tauhop un Jesus deit ehr verkloren, dat s' alle Völker tau sien Jüngers måken süllen, indem dat s' sei döpen up den Nåmen von den Vadder, den Sœhn un den Hilligen Geist. Un an't Enn' von sien Evangelium lött Matthäus Jesus seggen: "Un seiht, ik bün bi juch alle Dåch, bet dei Welt ennen deit!"

Un so as dei Wihnachtsgeschicht von dei Geburt von Jesus vertellt, ward in disse Oster- orrer Passionsgeschicht vertellt, woans Jesus krüzigt wür un wedder uperståhn is. As sik so nå un nå dat Christendaum utwieden däd, füngen bummelig 200 Johr nå dei Krüzigung un Uperståhung Christenminschen an, up besonnere Oort un Wies Jesus tau ihrn. Sei hollen Andachten aff un erinnern an dat Leid un den Dod von Jeus Christus, sei spälen dei trurig Passionsgeschicht.

Wohre Christen gåhn in sik, sei fasten, wiesen Fleisch un Lust af un låten alle Völlerien un Vergnäugen sien, inne Karken beiern as Teiken von den Kummer af dei Dodesstunn' kein Klocken mihr, un sülfst dat Ordeln ward ünnerlåten. Inne Geschäften un Ämtern blieben dei Dören tau, dei Fautballer blieben tau Hus un œwerall is dat ganz still, so still, dat ut dissen Dach dei "Stille Fridach" worden is un dei ganze Wäk von Palmarum bet Ostersünndach ok dei Stille Wäk is.

Un wieldat Jesus inne Morgenstunn' an'n iersten Dach von dei niege Wäk uperståhn is, lüern an'n Ostersünndach wedder dei Klocken, dei Küster kann wedder ordeln un dei Christen låten dei Kummerdåch achter sik. All sünd vull von Freud, dat dörch Jesus sienen Dod jeden sünnigen Minschen dat ewige Läben schenkt wür, un so hett 'n an'n Ostersünndach wedder allen Grund taun Fiern. Un tau dat Fiern un Fierdachsäten hürn ok dei Eier as 'n Teiken dorför, dat Jesus uperståhn is. Denn so as hei ut sien Graff uperståhn künn, so hicken sik dei lütten Küken dörch dei Eierschell un kåmen an't Licht un tügen von Kraft un nieget Läben. So ward dörch dei Ostergeschicht inne Bibel ok klor, wat dat mit dei Ostereier up sik hett.

Blot œwer den Osterhåsen is nicks inne Bibel tau finnen.