vun Elene Scholz So lang, as ik denken kann, so lang will ik al Hebamme warrn. Nu
sullen wi vun de School ut en Praktikum maken, un ik wull dat to un
to geern bi ene Hebamme maken. Dat Söken güng also los.
Man keeneen wull mi hebben, keen harr Platz för mi. Dor heff
ik mi woanners beworben un süh, in Berlin, dor wullen se mi nehmen.
Nu müß ik aver hier in't Land an dat Kultusministerium
sc So'n beten bang weer mi ja doch, as dat denn to'n eersten Mal los güng. Ik müß glieks richtig mit ran. Klock teihn hebbt de Hebamme Lydia un ik uns drapen, ¼ Stünn
later stünnen wi vör en schwanger Frau, de to Vörsorge-Ünnersöken
kamen weer. Ik dörv ehr glieks den Blootdruck meten un den Ümfang
vun ehren Buuk. De Hebamme hett de warden Mudder an en CTG-Gerät
anslaten un Herztöne vun't Baby kontrolleert un dat Doon vun
de Gebärmutter prüft. Dor klingel miteens dat Gau maken wi uns up'n Weg in't Krankenhuus, trocken dat Krankenhuus-Tüüch an un af güng dat in den Kreißsaal. Kort tovör harr de Fru en PDA (Afkörten för "Periduralanästhesie") kregen. Dat is ene Rückenmarksnarkose, de is för Fruun, de Bang vör grote Smarten hebbt. De Fruchtblaas weer ok al lang platzt. Die Wehen weern al düchtig in Gang un denn güng dat al mit de Presswehen los.
Lydia hett Mudder un Kind na de Säuglingsstation överwiest un ik dörv trüch na mienen Vadder föhren. Dit weer för mi en würklich upregen, spannenden Dag, de vull vun interessante Ereignisse weer. Ik warr den Dag bestimmt nie mehr vergeten. |
Biller: © Elene Scholz, Anke
Nissen
6.7.2008
|