Weet ji denn würkli nich, dat Ungerechte an Gott sien Riek nümmer Andeel kriegt? Maakt ju doch bloots nix vör! Hurers un Götzendeeners un Ehbrekers, Lüüd, de sik an lütte Kinner vergaht orr mit Jungens wat vörhebbt, Spitzboven un Halsaffsnieders, Suupbütten, Ehraffsnieders un Rövers — de all warrt an Gott sien Riek keen Andeel kriegen. Un solk Lüüd sünd welke vun ju west. Aver nu hebbt ji ju reinwaschen, hilligen un gerecht maken laten dör unsen Herrn Jesus Christus sien Naam un dör unsen Gott sien Geist.

"Allns steiht mi frie!", so seggt wull een; gewiss, avers nich allens deent mi to'n Goden. "Allns steiht mi frie!", wiss; aver ik dörf nich to'n Slaav vun en Saak warrn. De Lief is nich dor för de Hurerie, sünnern för den Herrn, un de Herr is dor för den Lief. Oder weet ji nich, dat juun Lief en Tempel is för den Hilligen Geist, de in ju wahnen deit? Un den hebbt ji vun Gott.

Na de Översetten vun Johannes Jessen

Leve Paulus,

dor hest du de Minschen vun Korinth ja mal so richtig een verpuult: Keen Hurers, keen Götzendeeners, keen Ehbrekers, keen Kinnerschänners, Deven, Gierschlünde, Suupbütten, Övelsnackers un keen Rövers warrt Gotts Riek arven.

Un denn verklickerst du de Korinthers nipp un nau, woso du dat nich för richtig höllst, wenn Christen to Punken, also Prostituierte gaht.

Leve Paulus, wi leevt hüüt in en anner Welt as du dormalen. Veel, wat hüüt begäng is, kannst du di sachs bloots swoor vörstelln. En Fruunsminsch, ok wenn se verheiraadt is, is nich mehr de Besitt vun'n Mann. För uns is de Eh en Bund twüschen Glieke. Dat heet ok, dat een dat Geslechtliche nich mehr bloots vun de Mannsminschen ut denkt. Bavento gifft dat bi uns sogor Ehen twüschen twee Mannsminschen orr twee Fruuns. Ja, ik weet, dat weer för di en Unding. Un du kannst di sachs ok bloots swoor vörstelln, dat hüüt vele Minschen as Familie tosamenleevt, ganz ahn to heiraden. Un dat ok ledige Fruunsminschen Sex hebbt — un doch keen Punken sünd. För di is dat allens sachs en förchterliche regellose Kuddelmuddel. Wi avers hebbt hüüt gode Grünn, worüm dat allens so is. För uns hett dat mit de Minschenwöörd to doon — so nöömt wi dat. Un för uns Christenminschen hett sogor genau düt Kuddelmuddel mit unsen Gloven to doon. Denn de Sitten hebbt sik wannelt, avers de christliche Moraal is bleven: Allens schall in Leevde un Achtung för Minschen un Gott passeern.

Leve Paulus, dien strenge Wöör över de Untucht hebbt vele, vele Christenminschen in'n Verloop vun de Johrhunnerte, de twüschen di un uns liegt, höört un to Harten nahmen. Welk hebbt dat so verstahn, dat Sex överhaupt vun'n Düvel is un Christenminschen dormit beter gor nix to doon hebben schulln — utnahmen dat Kinnermaken. Avers so hest du dat sachs gor nich meent. Du nöömst ja den Lief en Tempel vun'n Hillgen Geist. Dat heet doch, dat du den Lief un allens Liefliche för heel schöön un kostbor höllst. Gott de Herr is för unsen Lief dor, hest du ok schreven. He höllt dat Liefliche also gor nich för ring oder för "pfui". He hilligt dat.

Avers Minschen kriegt even jümmers wedder wat in'n verkehrten Hals. So hebbt Christen gegen Untucht wettert un ehr Gelslechtsleven verdrängt orr Lust bloots mit'n slecht Geweten föhlt — un alltied dacht, dat is, wat du meent hest. Welk Aarten vun Sexualität woorn gor nich düllt, to'n Bispill de ünner Mannslüüd. Dat hett veel Lieden maakt. Un wenn wi hüüt dien Wöör leest, de so missverstahn woorn, swingt dat noch mit. Dat maakt dat nich licht för uns, di wirklich totohöörn, wenn du över den minschlichen Lief snackst.

Wi Christenminschen sünd avers doch Kinner vun't Licht. Dat is ok de Överschrift över düssen Sünndag; de Wekenspruch snackt uns so an: Kinner des Lichts. In't Evangelium hebbt wi höört, dat wi dat Licht vun de Welt sünd. In unsen Predigttext höört wi nu, dat wi Gott mit unsen Lief preisen schallt. Un dat uns Lief en Tempel vun'n Hillgen Geist is.

Tempel sünd religiöse Buwarken. De Greken un Römer hebbt ehr Tempels mehrst mit Sülen buut. Bi de olen Ägypter geev dat ok welk, avers ok bi de Översee-Kulturen as de Mayas. Dat gifft bhuddistsche Tempel un den jüüdschen Tempel in Jerusalem, vun den nich mehr veel na is. In meist all Kulturen hebbt Minschen Tempel buut, ik kann de gor nich all tellen. De Tempel weern dat as Gotts Huus, as irdsche Wahnsteed för dat Hööchste, dat Vullkamene. Dorüm sünd se tomehrst prächtig, fierlich Buwarken. Dat sühst an de uurolen, de bloots noch Ruinen sünd, liekso as an de lebennigen, de flietig bruukt warrt.

In Korinth

Bi uns Christen nöömt wi uns Tempel "Karken". Vun "Tempels" snackt wi hüüt mehr so bi "Wellness-Tempel", "Gourmet-Tempel" orr "Konsumtempel" un so — dormit ünnerstellt wi, dat Wellness, Kulinarik orr Konsum dor as Götzen behannelt warrt.

Denn de Tempel sünd Steden vun't Göttliche. Faken höört Rituale dorto; dat is kloor fastleggt, wat een deit, wenn 'n in'n Tempel geiht. Mennigmaal gifft dat Vörutsetten, dat 'n in'n Tempel gahn dröff — nich jedereen dröff rin.

Un nu schall uns Lief en Tempel sien, so leest wi dat in unsen Bibeltext. En Tempel — en Oort vun Schöönheit, en Wahnsteed vun't Vullkamene! Dat is doch mal'n Kumpliment, dat sik sehn laten kann, wat?! — Un dat Göttliche is dor heel nehgbi, du kannst dat anfaten, wenn du en Minschenliev anröögst! Is dat nich wat Wunnerbaars? Gott will nich in en Buwark ut Steen wahnen, sünnern merrn in't Leven vun sien Geschöpfe — ok uns Minschen. Wat för'n Weertschätzen, wat för'n Towennen — wat för'n Leevde!

Laat uns nocheens op Paulus kieken. Dat schient, he is in grote Sorg, dat de Minschen mit ehrn kostborn, ja hilligen Lief nich good ümgaht. Passt op, wokeen orr wat Macht över juuch hett!, seggt he. Dat geiht üm Alkohol, Besittgier un Sex. Kümmt uns bekannt vör, oder?

Allens is verlööft, seggt Paulus. Avers nich allens deent to'n Goden, föögt he an. Minschen blievt Minschen. Se köönt Gott heel nehg ween. In ehrn Lief wahnt Gotts egen Schöpferkraft.

Avers Minschen köönt ok ehr Leven terstören. Dor mööt wi jümmers wedder nau henkieken un ehrlich mit uns ween. Eet un drinkt wi, wieldat wi dat Wunnerbore geneten doot — orr sünd wi afhängig? Freit wi uns an dat, wat wi besitten dröfft — orr hebbt wi dat bloots, wieldat uns Leven süns weertlos schient un wi partu na buten en Schien oprecht hollen wüllt? Freit wi uns an unsen Lief, is uns de Sexualität wohraftig en göttlich Geneet — orr is ok dat bloots Macht över en annern Minschen orr en armselig Behölp, wieldat echte Leevde fehlt?

Dat sünd heel persöönliche Fragen, de Paulus uns dor stellt.

Tempel sünd en Versöök, wat to buun, wat veel grötter is as dat, wat Minschen buun köönt. Un wi kriegt hüüt toseggt, dat wi en Tempel vun'n Hillgen Geist sünd. Schöönheit un Vullkamenheit wahnt in uns, warrt sichtbor in uns Leven, is tominnst to ahnen. Wokeen de biblischen Geschichten leest, weet, dat Gott en besünnern Blick för de Schöönheit vun dat Versehrbore, Anknaxte hett. Gott hett sik jümmers för Minschen intresseert, de an'n Rand staht un allens annere as perfekt sünd.

Sie Söhn Jesus is in utermaten prekäre Verhältnisse boren — un is sülven to de Kranken, Utstötten, Butensieders gahn — sogor to de Unberührboren, de Leprakranken un Prostituierten. De Hillig Geist is dat, de ok uns jümmers wedder de Kraft gifft, Barrieren to överwinnen, ja Versöhnen to warken. Dat sünd de Maatstääv, de wi anleggen köönt, wenn wi uns Lief as en Tempel verstaht. Schöönheit un Vullkamenheit is dor, 'neem wi dat Licht vun de Welt sünd.

In Korinth

Dat kann bedüden, dat wi uns an de Schöönheit vun't Leven freit un Gott dorför dankbor sünd. Liekso kann dat bedüden, dat Minschen nich na ehr Huutfarv, ehr Geslecht, ehrn Besitt orr anner Buten-Merkmaaln beurdeelt warrt. Dat kann bedüden, dat wi uns vun falsche Afhängigkeiten fire maakt un anner Minschen helpt, dat ok to doon. Dat gifft heel vele Mööglichkeiten, Gott mit uns Lief to priesen un dat Licht vun de Welt to ween. Gott truut uns dat to, dat in uns Leven wat vun sien Schöönheit un Vullkamenheit lüchten deit.

Wi mööt weten, dat wi Minschen ok jümmers wedder in Gefohr sünd, dat tweitomaken, to terstören.
Dor wohrschuugt Paulus vör.
Avers överall gellt: Gott will dörch uns in düsse Welt to sehn ween un warken. Un he gifft uns dorto ok dat Tüüchs, dat wi dat köönt: Gott wiesen as Kinner vun't Licht. Orr, as Paulus dat seggt:

Ji sünd hilligt, jo sünd gerecht woorn dör den Naam vun uns' Herrn Jesus Christus un dör den Geist vun unsen Gott.

Laat wi also uns' Licht lüchten in düsse Welt! Dorto much uns Gott uns stark maken.

Amen.