Passion 2025
Palmsünndag

vun Gertrud Everding

Dochter Zion, frei di hüüt!

Sacharja 9, Vers 9

Endlich hefft wi dat schafft! Hüüt morrn sünd wi ankamen bi Jerusalem! Wat för'n wunnerscheune Stadt — un hüüt al ganz un goor! Dörch dat grote Door sünd wi kamen, un de Minschen hefft juchheit un Jesus hoochleven laten, as weer he en Keunig — un wi weern all mit von de Partie. De gülln Torms funkelt in de Sünn — Davids Stadt — genauso weer dat!

An' besten weer de Saak mit den lütten Esel. Dusende van Lüü von överall her stunnen in de Straten. "Hosanna!", schreen se un Palmtwiegen reten se von de Bööm af un leggt se den lütten Esel ünner de Feut. Un Jesus seet op den lütten Esel! Wat för'n Theoter!

Dat leet, all Lüü harrn von Jesus heurt, von sien Predigten, sien Wunner — de hele Stadt weer spannt, en eenzig Verwachten. All Lüü wulln sehn: Wat wöör Jesus in Jerusalem doon? De Römers dörch en Wunner verdrieven? Dat weer, as müsst he de Keunig ween, op den de Lüü al lang töven. Nich de korrupte Witzfigur Herodes, de halve Römer un Slöpendriever, sünnern de Keunig, de von Gott keem.

Wi as Jesu Schölers weern meist al bannig ut de Tüüt. An'n Metz un sowat dach keen een mehr. Mi weer würklich ganz sünnerlich to Moot. Mien Jesus — is König! Un he verwohrt sik ok nich dorvör!

Palmtwiegen — överall! Ik frei mi as'n lütten Stint! Jo — Jesus is wohrraftig mien Keunig — nu is dat kloor. Dor kann een nix anners seggen! Jesaja hett al dorvon snackt. Nu is dat denn woll doch so wiet! En hillige Tied warrt kamen — Gotts Riek op de Eer — de Welt warrt sik verännern!

As wi graad lütt beten wat eten wüllt — ik harr noch poor Fiegen in'e Dasch —, do keek Jesus to mi röber. Wat weer dat?! So trurig harr ik em noch nienich sehn. Sien Hand legg sik op miene Schuller.

Op eenmal wuss ik, dat is de Plaan von Gottvadder, un Jesus weer sien goden Söhn. De Tranen weern mi in'n Hals stegen.

Aver segg — wat is de Plaan — wohen geiht dat? Op eenmaal is de Sünn weg.

De Minschen johlt un tralaat noch in eensento. De Freid is groot. En düüster Wulk treckt övern Heven. Mien Gott, wat passeert? Ik will singen un fiern, aver in Hals stekt mi de Tranen. Mien Gott, segg mi doch, wat schall ik doon?

Op eenmal höör ik Putin snacken. Is dat in Fernseh'n? Nee, he steiht dor an de Eck un sien Ogen glimmert. Mien Hart geiht as'n Lämmersteert. Putin snackt von Bomben un dorvon, wat he mit Europa anstelln will. De Angst drückt mi op eenmal bald de Luft af. De Fiend is lebennig un he will uns all dootslahn. O Jerusalem, güllen Stadt — wat för Unfreden un Striet regeert uns Eer! Ok in di un üm di is Krieg, hüüt so as dormals.

Dor kümmt Jesus ganz dicht to mi. He leggt sien Arms üm mi. Ganz ruhig warr ik. As von ganz wiet hör ik em snacken: "In de Welt hefft ji Bang, man weest getroost, ik heff de Welt överwunnen."

Wat heet dat? "Ik bün bi di", seggt en leevtallig Stimm to mi. Ja würklich! Dat is mien Swiegerdochter, de dat seggt. Jesus, denk ik miteens, snackt mit vele Stimmen to uns. Mien Gott, ik dank di, dat du mi leve Minschen giffst, wenn de Welt mi överwinnen will. Jerusalem, de güllne Stadt, is wied; ik bün wedder in Hamburg, aver mien Gott, ik weet, dat du bi mi büst. Ik tööv op dien Woort. Du maakst nix verkehrt.