Passion
2019: vun Gertrud Everding De Minschensöhn
mutt hoochtrocken warrn an den Pahl, ganz hooch. All Lüüt
mööt em sehn, all Lüüt, de an em glöövt,
dormit se denn dat ewige Leven hefft. Wi hefft dat schafft. Jerusalem, wi sünd dor! De Welt liggt uns to Fööt. Un nu so een Woort so'n Radel so düster! Will Jesus würklich so veel Last op sik laden, dormit de Eer
von ehr Gemeenheit free warrt? Och wat! Keunig mutt he warrn! Dat
wüllt de Lüüt! Macht bruuk dat Land! Aver Keunig
Jesus is ganz anners. He is kamen, allens to geven för siene
Minschen sien Hart sien Glück un ok sien
Leven, wenn dat nich anners geiht. Ik will mi doch frein! Is doch Oostern un för de Israelis is Passahfest! Dat grote, ole Fest von de Freeheit na 40 Johr Slaveree in Ägypten.
Nee seggt dat ganz liesen in mi: Oostern is noch nich! Eerst kümmt Karfreedag! So vele Lüüt! Mit Palmtelgen stahn se op de Straat. Ik meen se noch to höörn. Se schreet as dull! Hosianna, Sohn Davids! Se wullt em as Keunig hebben, den groten Wunnermann, de dor op'n lütten Esel in de Stadt rinkümmt. Nee, ik wuss dat al! König wull Jesus nich sien. He is jo al een, aver dat hefft de Lüüt nich begrepen! He is en ganz annern Keunig, as se dat wennt sünd. Se wüllt nix as Macht. En strammen Suldaten-Keunig wüllt se, de de Römer dat Förchten lehrt aver Jesus seggt nu nix dorto un tapert mit sien lütten Esel över de Palmtelgen na Jerusalem rin. Warrt he nu villicht doch noch Keunig? Dat mutt een würklich goot överleggen Keunig in Israel?
|
14.4.2019 |