Vertellt vun Rudi Witzke
Annere seggen "Arn" orrer "Aarn", in't Süüddithmarsche "Arnd", un all meenen se de Tiet, vun de Klaus Groth seggt: "Heuwagens hebbt dat
hilt to aarn,
In't Neddersaasche heff ik 1955 as Schoolmeester mit de Junglüüd
vun de "Landjugend" in een lütt Dörp "Rocks"
bi Zeven dat groote Oornfest för de Umgegen na alle Bruukwiesen
utrichten dörfft. Mit den Pastoor weer uthannelt, dat Gottesdeinst
vörutgüng. Na de Karktiet weer een groote Fier up de Huuskoppel
vun Buur Martens. Ut de Umgegen weern alle Landjugend-Gruppen kamen.
Dorto keemen mien Schoolkinner. Dat wöör veel sungen un
oole Volksdänz danzt. Ok Reden wöörn hollen. De Hööchtpunkt
weer de Övergaav vun de Oornkroon dörch den Landraat an
den öllsten Arbeidsmann, de all över veertig Johren sienen
Deinst bi enen Buurn daan harr. He wöör mit de Kroon in
enen lütten Umtoog na Huus hen bröcht.
Wat mi hüüt in dat Bedüden ierst kloor warrt, is, dat alle Reden in Plattdüütsch halen wöörn, ok mien Begröten. Nameddags Klock twei tröök een groote Umtoog mit smückte Ledderwagens dörch't Dörp. Bi den ehrten Arbeidsmann sien Huus sette sik de Ümtoog in Bewegen. De Toog wöör anführt vun Rieder vun den Riedervereen. De Peer weern hübsch rutputzt. Denn keem mit een Eskorte de Kroon!
Na den Umtoog geev dat Speele för de Kinner, de Danzgruppen
danzten üm de Wett, de Groten meten ehre Künst bi't Scheiten.
Un avends güng't loos mit'n Danz, bit de Sünn upgüng.
Un wat mi de Dörplüüd goor nich övelnahmen hebbt,
is, dat ik mien Kloornett utpackte un tosamen mit de Muskanten to'n
Danz upspeelt heff. Ik glööv, ik harr sogoor nu een Steen
mihr in't Brett. Ok vunwegen mienen tweiten Plaats bi't Tesching-Scheiten. Klock Söven stünn ik denn vör mien Kinner in de School. Ik weer rechttiedig in de Puuch kamen. Mit Ünnerichten weer nich veel, to veel harrn wi uns to vertellen vun Seien, Düngen, Wassen, Plegen un Hegen. "Fächerövergriepend" seggn se hüüt dorto: Biologie, Religioon, Malen un Singen! An'n Dag na dat Oornfest harrn ok de Peer Rooh verdeint. Dat geev för se un de Gespannföhrer "Oornsfest-Utslaapnameddag". Wo lang de Lüüd in't Neddersassische up disse orrer lieke
Wies Oornfest fiert hebben, weit ik nich, wißlich avers noch
in de Sößdiger Johren. Nu, wo de Meihdöschers över
de Feller prusten, is dat wißlich ok dormit vörbi. Bi MENSING, in dat groot Bruukdoombook, steiht, dat de Bruukwiesen in Sleswig-Holsteen schon vun 1850 jümmer mihr verswunnen sünd. Ja, wi harrn uns in de School an'n Morgen na dat groote Fest veel to vertellen. Wenn de Mööderie över uns keem, hebbt wi uns frisch un munter sungen. Wi plögen un wi streugen Alle goode Gaav kümmt
her vun Gott, den Herrn, Veer Strophen hett dat schööne Leed. Un wi kunn'se all butenkopps. Un de Refrain wöör mehrstimmig sungen. Un wat dat noch fierlicher wöör, packte ik bi "Alle goode Gaav" de Gitaar to Siet un sette mi an't Harmonium. Keem vör, dat wi den Refrain dreemaal süngen. Wenn een hüüt Gott laven un danken will, dat uns plagte Eerd uns liekers so rieklich versorgt, wat een jümmer grötter Wunner is, denn kann he nich mit Meihdöschers und 250-PS-Traktoren fiern un singen. De schull denn nu woll doch an Oorndankfest in de Kark gahn, wo daags tovör de Lüüd den Altaar mit all de "gooden Gaven" smückt hebbn. Weer so, blifft, wenn wi allens för doon, so: Alle goode Gaav kümmt
her vun Gott, den Herrn Een' schöönen Oorndankfest-Gottesdeinst wünsch ik denn vun Harten. |
Rudi Witzke, 5.10.2002 Fotos: privat. Se köönt de Biller per Klick vergröttern! Den kumpletten Text vun Matthias Claudius sin schönes "Buurnleed"
finnt Se hier. |