Dat Vermächtnis

vun Berthold Cordes

Nu weer dat doch passeert! Tiemanns Vadder weer storven. Jedereen harr al dormit rekent, as de grote Dörpsklock mit Eenslag verkünnen dä, dat een vun de Dörpslüüd inslapen weer. Tiemanns Vadder harr de letzten Daag al nich mehr recht sien Lüüd utmaken kunnt, wenn se em in't Krankenhuus besöken dään, un he sülvst harr woll uk markt, dat't mit em to Enn güng. Dorüm harr he siene dree Jungs uk verkloort, woneem se denn dat Testament finnen kunnen, wenn he denn mal nich mehr dorsien schull. Dat schull'n se denn aver foorts opmaken, wenn he siene Ogen för jümmer sloten harr.

Ja, Tiemanns Vadder harr an all'ns dacht, un so, wo he sien ganzet Leven dat Geld tosamenholen hett, so harr he nu uk woll all'ns trechtschreven, dat dat woll sien Recht kriegen schull.

So schull Jehann, de Öllste, den Hoff hebben. He harr em de letzten Johren uk al bestellt un all'ns goot bi de Reeg hat. Peter schull na den letzten Will'n vun sien Vadder dat Hüßelhuus arven. Dat weer noch goot in Schööt, un he schull dor woll uk goot mit siene Fro un de beiden Kinner in wahnen künnen. Geld schull he nich hebben, denn dor kunn Peter nich so recht mit ümgahn. Un de Jüngste, Marten, de noch na School güng un dat Abituur maken dä, de schull all dat Bargeld un dat Goothebben bi de Bank vun Vadder arven, un dat weer seker nich wenig.

Een Haken harr de ganze Geschicht man doch noch. Vadder Tiemann harr en Vermächtnis opstellt, dat jedereen, de sien Arvdeel antreden wull, em dusend Euro to'n Afscheed vun disse Welt mitgeven müss. Een kunn ja nienich weten, woto dat mal goot ween kunn. Un mit dit Vermächtnis harrn de dree Jungs so jümehr Plaag.

Jehann weer in Momang nicht to best bi de Kass un verköff en Koh. En Deel vun dat Geld, wat he dorför kreeg, geev he sien storven Vadder mit. „Wat mutt, dat mutt!“, segg he sik, uk wenn em dat bannig swoor vun Harten güng. Un de Jüngste nöhm sik in Utsicht op sien grotet Arvdeel en Kredit op, dormit he sien Vermächtnis nakamen kunn. Blots Peter, de al jümmer siene leeve Noot mit dat Bargeld harr, kunn uk dittuur keen Penn opdrieven. So nöhm he sien Scheckbook un schreev in grote Bookstaven un Tallen dorop: 3.000 Euro für Vadder Tiemann. Oort, Dag un Ünnerschrift vergeet he nich. Dissen Scheck leeg he nu blangen sien Vadder un nöhm togliek de 2.000 Euro vun sien Bröder as Wesselgeld an sik.

Uk laater hett een nich höört, of de Scheck jemals inlöst worrn is.