In Doktor sien Töövstuv

vun Richard Weigand

Termine bie de Doktors, dor müst jümmer en beten Tied mitbringen. De Deern an den Tresen seeg: "Nehmen Sie doch bitte im Wartezimmer Platz!" Oha, in de Töövstuv dor seeten al twee junge Lüüd, een öllere Fro un "Fritz". Fritz is en olen Discher bie uns ut'n Dörp.

As ik noch so an't Överlegg'n bün — "Hett he leege Sorg'n mit sien Gesundheet?" Nee, sien Sorg'n weern vun anner Ort, un he fangt nu og luudhals mit sien quitschiege Stimm an to snacken: "Stell di vör, Richard, ik heff doch Göös, wunnerscheune witte Göös! Weest du doch woll?" "Nee", seeg ik, "weet ik nich, aver vertell mol!" "Dor har ik vunmorgen al bös Arger mit de olen Beester!" "Fritz, hest du nich grad seggt, du hest wunnerscheune witte Göös?" "Jo, aver weest du og, wat Göös för'n langen Hals hebbt? De hebt bi de Naversch de Arfden ut dat Beet reeten, twee Reegen lang, un obfreeten!"

De Fro ob de anner Sied misch sik nu in: "Ik har og mol Göös, un de…..!" Fritz keek ehr an, as wull he seggen: "Dat is mien Geschicht, wat mischt du di dor in?" De Fro weer erst mol still.
"Dat verstoh ik nich, Fritz", weer mien Inwand, "du büst Handwarker un hest doch woll an de Naversgrenz en'n ornlichen Maschendroht? Dor müsst du de Naversch woll to'n Harvst een fette Goos afgeben, süss kümmst ut de Nummer nich rut!" Fritz wor noch luuder: "Ik war doch en'n Deubel don, dor sleit jo woll de Oors in Folden!"
De Fro vun gegenöver kun sik vör Lachen nich holl'n un vun Tresen her keem een vun de Deerns un froog wat tögerlich: "Ist hier alles in Ordnung? Wir denken da vorn, wir sind im Theater!"
Fritz kreeg al'n roden Kopp, dor snack ik doch lever de Fro mol an: "Nu vertelln Se doch mol ehr Geschicht vun de Göös!"

"Jo, girn, aver lever de Geschicht mit de Folden, un segg man Heike to mi, dat snackt sich lichter! Also, ik weer in'n Bus no Hamborg, ünnerwegens dor stiggt en Fro to, sett sik bi mi dohl un wi kümmt fein in't Snacken. So eben no Rohlstedt rin, dor steiht bi en Ampel en grote Tofel, so een, wo de Biller jümmer wesselt.
Mien Naversch in den Bus keem nu fix in'e Gang! »Passen Se mol ob«, seeg se, »nu kümmt wedder dat Bild mit de Foldencreme! Düsse Schwindel, dor ward een doch blods verdummbüdelt. Folden sünd nu mol dor in uns Öller, in't Gesicht, an'n Hals, an Arms un jümmer dor, wo't obfallt. Se kunnen doch an Oors wassen, dor is Platz noog, un mien Kirl, kikt dor al lang nich mihr hen!« — Süh", seeg Heike, "dat weer mien Geschicht un dütthalben müss ik so lachen över Fritz sien Snack: »Dor sleit mi doch de Oors in Folden!«"

Heike ward nu bien Doktor rinropen, Fritz röppt ehr noch to, "Frog mol den Doktor no de niege Creme, de schall sogor Wellbleck glatt moken!" Dat dur nu son lütte viertel Stünn, Heike kümmt rut un Fritz ward rinropen. "Na, Heike", seeg ik, "wat hett de Doktor segt to son Creme?" "Oh jo, de Doktor seeg: »Sowat gift dat, aver man blods in Bumarkt, in Fief-Kilo-Ämmer un de is swatt!« — Aver nu man tschüß og, un son vergnöögte Snackeree wünsch ik mi mol wedder, bie'n Doktor in de Töövstuv! Grööt og Fritz vun mi, wenn he dor wedder rutkümmt! Un denn man tschüüs og!"