In
Doktor sien Töövstuv
vun Richard Weigand
Termine bie de Doktors, dor müst jümmer en
beten Tied mitbringen. De Deern an den Tresen seeg: "Nehmen Sie
doch bitte im Wartezimmer Platz!" Oha, in de Töövstuv
dor seeten al twee junge Lüüd, een öllere Fro un "Fritz".
Fritz is en olen Discher bie uns ut'n Dörp.
As ik noch so an't Överlegg'n bün "Hett
he leege Sorg'n mit sien Gesundheet?" Nee, sien Sorg'n weern
vun anner Ort, un he fangt nu og luudhals mit sien quitschiege Stimm
an to snacken: "Stell di vör, Richard, ik heff doch Göös,
wunnerscheune witte Göös! Weest du doch woll?" "Nee",
seeg ik, "weet ik nich, aver vertell mol!" "Dor har
ik vunmorgen al bös Arger mit de olen Beester!" "Fritz,
hest du nich grad seggt, du hest wunnerscheune witte Göös?"
"Jo, aver weest du og, wat Göös för'n langen Hals
hebbt? De hebt bi de Naversch de Arfden ut dat Beet reeten, twee Reegen
lang, un obfreeten!"

De Fro ob de anner Sied misch sik nu in: "Ik har
og mol Göös, un de
..!" Fritz keek ehr an, as
wull he seggen: "Dat is mien Geschicht, wat mischt du di dor
in?" De Fro weer erst mol still.
"Dat verstoh ik nich, Fritz", weer mien Inwand, "du
büst Handwarker un hest doch woll an de Naversgrenz en'n ornlichen
Maschendroht? Dor müsst du de Naversch woll to'n Harvst een fette
Goos afgeben, süss kümmst ut de Nummer nich rut!" Fritz
wor noch luuder: "Ik war doch en'n Deubel don, dor sleit jo woll
de Oors in Folden!"
De Fro vun gegenöver kun sik vör Lachen nich holl'n un vun
Tresen her keem een vun de Deerns un froog wat tögerlich: "Ist
hier alles in Ordnung? Wir denken da vorn, wir sind im Theater!"
Fritz kreeg al'n roden Kopp, dor snack ik doch lever de Fro mol an:
"Nu vertelln Se doch mol ehr Geschicht vun de Göös!"
"Jo,
girn, aver lever de Geschicht mit de Folden, un segg man Heike to
mi, dat snackt sich lichter! Also, ik weer in'n Bus no Hamborg, ünnerwegens
dor stiggt en Fro to, sett sik bi mi dohl un wi kümmt fein in't
Snacken. So eben no Rohlstedt rin, dor steiht bi en Ampel en grote
Tofel, so een, wo de Biller jümmer wesselt.
Mien Naversch in den Bus keem nu fix in'e Gang! »Passen Se mol
ob«, seeg se, »nu kümmt wedder dat Bild mit de Foldencreme!
Düsse Schwindel, dor ward een doch blods verdummbüdelt.
Folden sünd nu mol dor in uns Öller, in't Gesicht, an'n
Hals, an Arms un jümmer dor, wo't obfallt. Se kunnen doch an
Oors wassen, dor is Platz noog, un mien Kirl, kikt dor al lang nich
mihr hen!« Süh", seeg Heike, "dat weer
mien Geschicht un dütthalben müss ik so lachen över
Fritz sien Snack: »Dor sleit mi doch de Oors in Folden!«"
Heike ward nu bien Doktor rinropen, Fritz röppt
ehr noch to, "Frog mol den Doktor no de niege Creme, de schall
sogor Wellbleck glatt moken!" Dat dur nu son lütte viertel
Stünn, Heike kümmt
rut un Fritz ward rinropen. "Na, Heike", seeg ik, "wat
hett de Doktor segt to son Creme?" "Oh jo, de Doktor seeg:
»Sowat gift dat, aver man blods in Bumarkt, in Fief-Kilo-Ämmer
un de is swatt!« Aver nu man tschüß og, un
son vergnöögte Snackeree wünsch ik mi mol wedder, bie'n
Doktor in de Töövstuv! Grööt og Fritz vun mi,
wenn he dor wedder rutkümmt! Un denn man tschüüs og!"
27.9.2017
|