Suupbütten

vun Heinz Tiekötter

Wat 'n echten Hobenarbeiter is, de bruukt 'ne Stammkeipe. Dat is för em 'ne soziole Inrichtung un de hett sogor Tradischoon. Freuher, as dat noch Lohntüten geev, hebbt de Froons ehre Keerls all an Boomwall in Empfang nohmen, wenn de ut de Barkass or vun de Fähr utstegen. Dormit se nich för luder Tradischoonspleeg mit de vulle Tüüt verschütt gohn sünd. Vundog verdeent de mehrsten Froonsminschen ehr egen Geld un hebbt keen Tiet, ehrn Mann aftofangen.

Wenn Hein vun de erste Schicht kümmt, hett he jümmers 'n dreugen Knorpel un en stekenden Dost. De Haltestell vun sien Bus liggt jo ok jüst vör den Dörpskroog. Dat mookt Hein dat swor; he kümmt nich an de Traube vörbi, ohne kott mol goden Dag to seggen. Wat hett siene Liesbeth nich allens versöcht, em dorvun aftobringen. All dat scheune Geld, wat he dor in Kööm un Beer ümsett. All dat Gezeter nütz ehr nix; Hein sien erste Weg feuhrt em, wenn he ut den Bus stiegt, in de Traube. Wegen de Tradischoon!

Liesbeth harr dat so geern ännert, wüss man nich wie. Denn hett se mol ehr Swiegermodder ehr Leed kloogt. Un de wüss Root, denn se harr mit Hein sien Vadder de sülbigen Mackamente: Wenn dien Hein nich an Loden kümmt un du weetst genau, dat he wedder in Kroog sitt, denn goh man driest dorhen un sett di dorto. Un bestell di orrig wat! Un geev man ruhig mol 'ne Runn för siene Mackers ut. Sasst mol sehn, wat dat hölpt.

Wenn Hein nu wedder mol op Feindfohrt is un nich na Huus kümmt, denn röppt Liesbeth nich op sien Handy an, wat he villicht Öberstünnen mookt. Liesbeth hübscht sik op un geiht ok in den Kroog. Denn kriegt Hein Hummeln in de Büx. Un süllmst, wenn he grood dat erste Beer dool hett, Hein kriegt dat nu hild un mutt no Huus.