So geiht cool un elegant: Marlene Dietrich

Emanzipation geiht anners, mien leven Deerns

vun Silke Frakstein

Ja, dat weern noch Tieden, freuher, wenn He un Se so'n lütt beten ton'anner komen wullen. Hüüt is dat allens anners.

In de letzte Tiet bin ik wedder veel ünnerwegens. Mit Football heff ik nix an'n Hoot.
Interessant, wat man allens to seh'n kriggt. Bi de Froonslüüd: Kleder, Büxen, Unnerbüxen, Top. De Mannslüüd weet glieks Bescheed, wat de Deern so allens an'n Lief hett, orrer beter seggt, nich an'n Lief hett.
Ok wenn de Deern slank un adrett is, so'n BH weer männichmol nich slecht. De Mannslüüd köönt jo so vun achtern ringriepen. Liggt allens parat. Unnerbüx is ok passé un dat Band twüschen de Achterbacken lett den Achtersteven so richtig wackeln.

Dick orr dünn — de Tanga is en ästhetische un hygienische Vull-Katastrooph!

Kottens leep dor so'n Walküre över de Stroot. Boben wackelt dat allens as dull un ik harr Bang, dat fallt allens no buten. De Achterpartie weer in ene Legging in Orange quetscht. Dor weer nix sexy, dat weer ekelhaft — ik heff an dat Achterdeel vun en Kutscherpeerd dacht.
Twee Mannslüüd, de mit mi an de Ampel stunnen, hebbt ehren Kommentar dorto afgeven: "Du, ik…", —— nee, dat kann ik nich schrieben.

Un denn in'n Tog no Mölln. De Tog weer nich vull, nee: wi stunnen överenanner. Twee Deerns hebbt sik denn uttrocken, bit to dat Top — gräsig. Achtern weer denn ok noch de Unnerbüx to seh'n. Vun de Firma — naja, keen Reklaam hier.

Ik froog mi bi all dat Geschwabbel un To-Schau-Stellen: Wat wüllt se, de Deerns? De Mannslüüd op hunnert bringen un dorbi smuustern, dat se jo nix moken köönt? Un wenn de Keerls wat mookt, dennso gifft dat Knast.
As Emanzipation kann ik dat nich sehn. Dat geiht anners, mien leven Deerns.

So süht Klasse ut!

Ik harr ok "Mini" an, as junge Deern. Ober jümmers so, dat de Achterbacken nich so seh'n weern. Un ik heff ok nich 100 Kilo op de Woogschool bröcht.

Een Beleevnis vun enen Theoterbesöök fallt mi in. Ünner mien Kleed (rood) harr ik enen witten Ünnerrock mit scheune Spitzen an, ut Linnen. Ik weer ganz in dat Stück versunken un in Gedanken stunn ik ok dor op de Bühn.

Dat Mannsbild neben mi hett mi jümmers ankeken, un mit de Tiet hett mi dat ganz wuschig mookt. Wat wull he denn? In de Paus hett he mi denn ansnackt, sik outet so to seggen: "Entschuldigen Sie bitte mein Verhalten, aber es ist faszinierend und anziehend, Ihren weißen Spitzenunterrock unter dem roten Kleid blitzen zu sehen."

Erst kamen die Blusen und Kleider
Und dann die Jupons voller Plis,
Darauf die Dessous und so weiter
Und dann, und dann —— kam Sie...

Ut dat Lied "Das Ladenmädel" vun Rudolf Nelson. Ok Bully Buhlan hett dat sungen.

Dat is noch lang keen Plädoyer för de Burka. Nee, nienich. Jedereen kann antrecken, wat he orr se will. Aver faken is dat klöker — un sexier! —, beten wat to bargen, as allens to enthüllen un sik woortwörtlich bloßtostelln.