En Angeliter vertellt:
Speeltüüg för alle

Is doch richtig nett, sik in de Tiet vör Wiehnachten de bunten Schaufensters mit Kinnerspeeltüüg to bekieken. Glieks denkt man an egen Kinnerjohrn torüch, wenn Jungs un Deerns opreegt vör so'n Utstellung stahn un dat bewunnern, wat de Wiehnachtsmann dor al veele Weken vör dat grote Fest aflevert hett. Geiht jo nich anners. Wodennig schull he dat an Hilligavend so fix vun Huus to Huus bröcht kriegen, wenn he nich so'n Sortiment vörher sik ok in jede Dörp paraat kreeg.

Wat gifft dat nich allns to bewunnern in so'n Wiehnachtsutstellung: Plüüschtieren un nüüdliche Poppen, Dreerad un Koopmannsladen, Strietschoh un Modellautos, Weevstohl un Schaukelpeerd, Würfel- un Quartettspeele un ik weet nich wat Aver ik bin dor nich wiss op, dat Knecht Ruprecht ok in unse moderne Welt an Wiehnachten noch veel Freud hett. Is dat nich al meist so, dat Engels un annere Hölpers uns binah Leed doon möten, wenn se de Wiehnachtsmann all de Wunschzeddels vörleggen un verkloren möten? Nich blots, dat de dore Zeddels jümmer wat länger warrn un veel Arbeit oder Geld kosten doon, üm sien Schriever nich de Wiehnachtstiet över vergrellt to kriegen. Veel leger is, dat dor mitünner wat opsteiht, wo Sünnerklaas un sien ganze Bedrief knapp noch wat mit antofangen weten. Oder glövst du villicht, he kennt sik mit all dat ut, wat Kinner hüüt op ehr Programm setten? Op ehr PC-Programm. Dat ganze Kauderwelsch in moderne Computerspraak is mehr wat för Studeerten, annern sind mit ehr Latiensch, wat se nümmer in't Leven mit to doon harrn, gau an't Enn.

Liekers, bi all dat Wunnerwark hüüttodaags in so'n bunte Wiehnachtsutstellung is för mi nix so intressant, as wenn meern mang en elektrische Iesenbahn sik twischen Hüser un Bömer dörchslängelt. Jede Steppke kann sik glatt de Nees platt drücken, wenn achter so'n grote Ladenschiev prachtvulle Loks anhooln un na kotte Verpuusten för de nächste Runn wedder lostuckeln. Ok wenn sik so'n Brösel bi de Enn koole Fööt halen deit, so gau bringt em nüms vun dat Schaufenster vun af. So'n Modell-Iesenbahn is as Geschenk eenmalig, ok wenn de Schenkerie dorför eegentlich keen Enn op is. Je grötter de Bestand för de Iesenbahn warrt, je mehr nimmt dat Vergnögen bi de Sammelie dorför to. Wat bi dat noch schöner is: Vadders hem meisttiets noch mehr Höög to de Kraam.

To mi keem veele Johren af un to en hooge Beamte ut de Kieler Eck, de harr bestimmt wat in de Melk to krömen. Wenn wi fachlich mit allns dörch weern, bruke ik man blots üm sien Iesenbahn noch wat fragen, denn keem he gau mehr in Fohrt as de Lokomotiven op sien Anlaag. Meist afgünstig wurr ik jümmer, wenn ik mi de dore ganze Bedrief utmalen dee. Nich utmalen mutt mi en annere Iesenbahnfründ sien wunnerschöne Anlaag, denn de heff ik sehn.

Rein tofällig weer ik vör wecke Johrn dorop to snacken kaam, as wi uns över Wiehnachten un Kinnerdrööm ünnerhooln deen. Suutje gung he do mit mi in sien Keller, leet de Deckenlamp ut un knipse denn sien Modellanlaag an. In dat Halfdüüster leeg en ganze Kleenstadt vör mi mit Hüser, Bahnhoff, Kark, Straten, Autos un Menschen. Eenige hunnert lütte Lampen överall anbröcht oder as Straten-un Bahnhoffslampen opstellt, so wurr ik nu allns as bi Nacht vör mien Ogen wies. Dor tuckelten Züge dörch dat Land mit Bargen, Tunnels, Brüchen un Dieken. An de twintig Lokomotiven weern dor wull oprangscheert, de mit so'n ganze Reeg Trafos un Schalters regeert wurrn. Bi all dat Schienenwirrwarr harrst meist Fohrschool un Föhrerschien nödig hatt, üm dat heel stüürt to kriegen.

As mien Iesenbahnfründ denn ümschalten dee op Daglicht, dor wurr ik nu eerst so recht wies, wat dat noch mehr to bewunnern geev. In disse Kleenstadt fehle wohrhaftig nix, an jede Kleenigkeit weer dacht. Sogor en lütte Johrmarkt mit Riesenrad un Peerekarussell weer dorbi. Weer allns in Egenbu tohoopstellt un in veele Johren so na un na jümmer wat grötter wurrn, vertelle mi disse Fohrdeenstbaas. He harr an sien Stellpulten un Schaltknööp vull to doon, dormit vör un achter uns, baven ünner Deck un nerrn vör unse Fööt nix entgleisen kunn. Weer nich eenfach un kriegen em achteran wedder vun sien Posten af, sien Iesenbahn weer to en Stück vun sien Leven wurrn.

Annerletzt dreep ik em wedder. Glieks wull ik weten, wat mit sien grote Iesenbahn intwischen weer, de ik mal in sien Keller bewunnert harr. He weer dörch Öller un wull mehr noch dörch Süük nu al wat länger teemlich klapprig, sä he. Un denn: "Aver mien Iesenbahn heff ik noch. Blots noch mien Iesenbahn! Mit Auto kann ik dat nich mehr riskeern, aver mit mien Züge bin ik jede Dag op Reis".

Speeltüüg is mitünner mehr as man eenfach blots Speelkraam.