Slötelbeleevnis

vun Claus Günther

"Kumm ran hier, drink een mit, ik geev enen ut!"
Dat lett sik Jan nich tweemol seggen. Mit Fiern kennt he sik ut, dormit is he opwussen. "Hooch de Tassen, du schasst leven, proost!" Dat mookt Luun. De groten Lüüd weren opeens poppenlustig un gor nich mehr streng, nich mol Jan sien Vadder. Düsse Stünnen weren as'n Droom. So will Jan dat ok moken, sodraad he sössteihn is — un dat dee he ok. Kloor hett he bi't Fiern ok mol een övern Döst drunken, aver: Schiet an'n Boom! Welkeen deit dat nich vun de jungen Lüüd? Hauptsook, een kann dormit ümgohn.

Anners is dat, wenn du di an Alkohol wennt hest, wenn du em brukst, wenn du afhangig warrst. Dat kümmt sleken. Toeerst warrst du wohrschoot. Mol warrt di övel vun de Superee, mol mookst du di natt, mol hest du 'n Bramskopp an'n annern Dag … Lütte Warnteken sünd dat. Aver eenmol, bi en Juuchheiläum, dor hett Jan Rum drunken un sik sowat vun beswienegelt, dor weer dat Enn vun weg. Achterher wull he mit de S-Bahn no Huus fohren, man he kunn den Ingang vun de Wagens nich finnen! As de Bahn sik in Gang sett, prall he mit sien Dööts gegen de Finsterschiev un knallt achterrücks op den Bahnstieg. Mann in de Tünn, wat hett he an'n annern Dag för'n Buul hat! Twee sogor — een an de Steern un een an sien Moors.

Spriet kunn halsbreken warrn, dat weer nu kloor. Aver jichenswat mutt de Minsch doch drinken! "Beer is keen Alkohol", stellt Jan fast un langt düchtig to. En Glas deit em nix, ok nich twee or dree ... Siene Fründin Dörte hett to Huus jümmers Beer in't Köhlschapp för em, ieskolt, un af un an drinkt se een mit.

In't Büro is Jan flietig, aver dat Ünnernehmen, woneem he anstellt is, hett bannig veele Kunnen, un af un an mutt he Överstünnen moken. De Dag is lang … Oftins hett Jan en Plakat ut ole Tieden vör Ogen: En Mann steiht sweetnatt mit den Rüch to'n Tokieker un kiekt in'n blaagen Heven - un dor, dor süht he överbasig groot en Glas Beer. En Bild as'n Droom! So, akkerat so is sien Geföhl in de Kinnertied west. De Lüüd hefft drunken un weren 'n beten duun, aver bannig kandidel. (Dat de sik later faken in de Wull kregen hefft, un dat nich to knapp, hett Jan al lang vergeten.)

Is nich bald Fieravend? Jan warrt hibbelig, wenn de Kehl dröög is. Sien Tung föhlt sik an as en Flokati. He drinkt Koffie, he drinkt Woter, he drinkt noch mehr Koffie un noch mehr Woter un he kriggt 'n Tatter, man sien Döst warrt alltied grötter. Wedder un wedder süht he en Beer vör sik, un bilütten warrt ut sien Jieper en Janker. Dat warrt slimmer vun Maand to Maand.

Sien Redden (dacht he) is dat ne'e Köhlschapp in'n Büro. Jichtenseen Kolleeg hett dat Ding besorgt, un in'n Ruff is dat Schapp vull Dosenbeer ut'n Supermarkt, de Kosten hefft's opdeelt. Aver Wohrscho: Bit halvig veer an'n Nomiddag is ‚Kerntied'! De mutt inhollen warrn. "Is dat noch nich halvig Beer?" "Nee nee, tööv man noch teihn Minuten."

De Firma is groot, un enerwegens hebbt s' Jan geern, ok in de Naverafdelen. He kennt 'n Barg Lüüd in't Ünnernehmen, he weet, wann de Geboortsdag hefft oder opstegen sünd un fiert. He mookt 'n lütt Gedicht un stött mit jem an, oftins al an'n Vörmiddag. De Arbeit — "Wat för Arbeit?" — kann töven. Jan sett üm, vun wat he drömt hett. Woneem dat keen Beer gifft, drinkt he Wien. Oder 'n Kööm.
"Welkeen sik afrackert, de mutt ok drinken!"

Jichtenswenn op'n Weg na Huus kehrt he ünnerwegens bi Hannes in. Eenmal, tweemaol, oftins … 'Zum Feierabend' heet de Kroog. Passt! Wenn Jan bi Luun is, parodeert he dor Hans Albers or Willy Brandt — denn is he de King, denn hett he de Acht, de he sik vun'n Harten wünscht un de em tosteiht. Meent he.

Un to Huus? De Tied, as Dörte em de veelen Överstünn glöövt hett, is lang vörbi. Dörte sorgt sik üm em, se is dicht an't Wenen, man se wies Jan de Täähn un schimpt. Mann in de Tünn, he is doch keen Suuput! Jan snapp sik den Mantel un scheeß wedder loos na Hannes in'n Kroog ...

Laat keem he na Huus, bannig laat. Annern Morgen dee em dat leed, allens, aver Dörte harr keen Ohr un keen Blick för em. Ünnerwegens, bi't Ümstiegen in de U-Bohn, müss he an'n Kiosk vörbi. He kunn sik en Flachmann köpen, Dubbelkoorn, dat kann een nich so licht rüken … De Versöken is groot, aver ditmol blifft Jan afstinent. Sien Lief aver dankt em dat nich. Sien Maag plaagt em, de Kopp dröhnt, un sien Hart pucker as'n Damphammer. He nehm twee vun de starken Tabletten, un - kiek an: Nu geiht dat wedder. Allens kloor!

In de Firma fuschel he sik dörch bi't Nomeddag, sien Assi hölp em.
"Se hefft di op'n Kieker", swiester he Jan to. "Di un den Olen." Mehr müss he nich seggen. De Ool, dat weer sien Baas, un sien Baas weer en Suuput, dat weer künnig. De harr blots Schoontied, wieldat he jüst hüüt sienen letzten Arbeitsdag harr. Aver Jan? Wüllt's em afmohnen?

Jan drunk Woter bi dat Verafscheden vun den Ooln, aver as de dat see, weer't vörbi.
"Jan!", reep de Ool. "Jan, wat is mit di loos! Büst du krank? Kumm ran hier, mien Jung! Ik heet Ludwig!"

De Ool bee em dat Du an? Dat kunn Jan em nich afslagen, un ok den Whisky nich.
"Single Malt Scotch Whiskey", verklor de Ool stolt. "Talisker. 15 Johr. Orginaal!"
Jan besloot, he wull sik dütmol bi de Fieree trüchholen. Eenfach weer dat nich, man he vermengeleer den Whisky in sien Glas mit 'n beten Koffie un nipp dor an. De Fier trock sik hen, aver de Ool leet em nich ut de Ogen — Jan kunn sik nich verdünniseeren, much dat ok nich doon. Amenn weren de twee alleen.

"Du fohrst doch mit Ö — mit Öffis", sunn de Ool mit swore Tung. "Ik fohr di na Huus!"
Dat hölp nix, he wull dat so. Jan sweet, aver denn keem he in Fohrt.
"Kummt nich in Froog!", see he, un mit een Sprung weer he an de Jack vun den Olen, grabbel de Autoslötel rut un steek se in. "Ik roop di nu, stantepe 'n Taxi, un dat föhrt di na Huus. Keen Wedderreed!"

Dat hett Jan wohrhaftig mookt. Un vun Stunn an nienich wedder Alkohol anröhrt. De Ool aver keem twee Daag later in de Firma, haal de Slötel af un mummel wat vun Levensredder un so.