Slips un Kragen

vun Karl-H. Nissen


Anneke un ik, wi weern mal wedder in uns Theater. Dat geev wat mit Musik un mit Singen, hett mi aver goot gefullen. Dat mehrste.

Ik keem mi dor aver — mank all de Lüüd — so en lütt beten fremd vör. Dat is ja so: Wenn ik utgah, denn treck ik de Utgah-Büx an un en frisch Hemd, un ik bind mi enen Slips üm. Anneke harr sik fein maakt, un all de annern Damen in dat Theater ok. Doch! Dor much ik geern mal henkieken.

Man de Mannslüüd! Ik weet dat nich, de jungen, na, de kennt dat villicht nich anners. Aver de so mittelöllerigen! All harrn se de Jeans an, de se jümmers dräägt, un 'n Pullover dorto. So en ganz poor Männer in mien Öller, de lepen mit Slips un Kragen rüm. Man de kunn ik meist an een Hand aftellen.

Korte Tiet later weern wi inlaadt to en Familienfier. De Familie weer groot. Ganz lütte Butjers klabastern dor rüm, krabbeln kunnen se al. Grote Kinner susen dörch de schönen Saal, de Öllern seten to Disch, ok Grootöllern, all weer dorbi. De Fruun schick antrocken, dor harr ik wedder mien Freud an.

Un de Mannslüüd? Jeans un Pullover! Dree Keerls mit 'n Slips seten dor, en dorvun weer ik. Vun de annern beiden heff ik enen kennt. Dat heet, ik heff em eerst vörsichtig fraagt, wat he in siene jungen Johren mal in de Berufsschool bi Papa Schleuß west weer. Weer he. Wi stünnen so en beten an de Siet un hebbt lang snackt. Dat hett Spaaß maakt, so in olle Tieden to kramen, wi Twee mit 'n Slips.

Nu weern wi to Konfirmation. Wat warrt de Kinner hüütgau groot! De Kirch weer vull, de Pastersche hett fein predigt, en Gospelchor hett sungen. Bi 't Rutgahn heff ik mi de Lüüd ankeken. De Fruun weern all wedder püük antrocken, 't weer en Freud för de Oogen. Un de Mannslüüd? Nich to glöven: De harrn meist all enen Slips ümbunnen!

Na de Kirch hen — dat is denn doch en egen Saak. Ik heff mi höögt un mi vörnahmen: wenn ik utgah, jümmers mit den Slips!


13.6.2010


na baven