Lütte Deern ut Siam

vun Wolfhard Sauerbrey

De drütte Chemo hett he achter sik,
nu wüllt se em al wedder opereern.
Dor kümmt dat Team — jüst düssen Ogenblick —
Chef, Viez, Staschoonsarzt, Süster — sünd to Veeren;
un achter an de Döör steiht noch dorbi
een lütte siameesche Azubi.

Se snackt Latiensch, kiekt jümmers na em ran,
mal düütsch ok, wat he avers kuum versteiht,
un kiekt em wedder so besünners an,
un swiestert denn, dat dat villicht noch geiht;
un achter an de Döör steiht still dorbi
de lütte siameesche Azubi.

Nu kiekt se all de Röntgenbiller dör,
de MRTs, mit veel "villicht" un "wenn",
slaht denn dat een un denn dat anner vör,
un endlich is denn dat Konsil to Enn.
Un achter an de Döör swiegt still dorbi
de lütte siameesche Azubi.

"Wir werden das schon schaffen, guter Mann!
Kopf hoch!" Un nu — de Kavalkade dreiht
sik üm, un ruuscht na Döör, bet achterran
de veerte vun de witten Kittels weiht.
Un an de Döör, alleen, se sünd vörbi,
steiht lütt de siameesche Azubi.

Un denn — 'n beten banghaft, röögt se sik
un sliekt an't Bett sik to den olen Mann
un strakelt em, blots för so'n Ogenblick,
ganz sachen över siene welke Hann'.
Ach, lütte Siameesche — neem hest du
so'n still un weeke Leevde denn blots lehrt?
Ick glööv, bi veele Dokters steiht dat so
in jümehrn Katechismus heel verkehrt!