Rentners Vergneugen

vun Heinz Tiekötter

De Udl is grood dorbi, den Stroofzettel ünnern Schiebenwischer to klemmen, as de beiden olen Lüüd op em tojachtert. "Herr Wachmeister, nu loot Se dat, wi stoht doch noch keen fief Minuten hier."
Dat Lamenteern nütz jem nix. De Polizist mookt ungereuhrt wieder, as wenn he nich meent is.

"Och Herr Wachmeister, nu hebben Se doch en Hart für uns arme Rentner. Dat Leben is jo düer noog!"
De Zettel steekt nu ünnern Wischer, as de Udl sik ümdreiht: "Arme Rentners un son groten Wogen? Parken Se man nich ünnern Verbottsschild, denn köönt Se neegstmol ehr Geld spoorn."

Nu keift de Olsch em an: "Wi hebbt sporsoom leevt un warrt uns nich vun so'n Hanswost vun Wegelogerer un Strotenkeuter afzocken loten!"

Hanswost, Wegelogerer, Strotenkeuter? Dat weer 'n beten veel op mol. De Udl geiht nu rund den Wogen, mustert em genau un hoolt sien Zettelblock wedder ruut. "Den Riepen links achtern mangelt dat an Profil, dat kost nochmol een Stroofmandot."

Nu mischt sik ok de Mann in: "Du fule Rümdrieber, du sasst di fix schomen. Wi kunnen diene Öllern sien!" De Udl hett all wedder den Block in de Hann.

De ole Mann brüllt em to: "Wenn wi so op Unverständnis steuten doot, denn blifft de Wogen stohn un du Kasper kannst uns an de Büx foten."

Un denn dreiht de beiden ollerhaftigen Rüpels aff un mookt sik de Stroot dool op'n Patt.

As se wied noog weg sünd, lacht de Fro ehrn Mann an: "Wat 'n Spooß wedder! Nu kumm man fix, wi mööt uns sputen, uns Bus kümmt glieks!"

Djä, ook Rentners köönt 'n Barg gegen de Langewiel dohn!