In Jürn sien Famielje was dat so as bi heel vööl anner ok: De Grootollen nöömden se na daar, waar se wohnden. Van Papa sien Sied Opa un Oma Diek, un van Mama hör Sied Opa un Oma Fehn.

Oma Fehn was al vör Jahren overleden. Opa un Oma Fehn harren harren sük na de Krieg up de Nörder Pingstermarkt kennenleert. Oma Fehn was van Herkomen en Diekster, nett so as later hör Swegersöhn. Mögelk, dat de beid sük daarum ok alltied best verstahn hebben.

Opa Diek un Opa Fehn wassen haast gliek old, Opa Diek achtunsöventig un Opa Fehn sessunsöventig. Man Opa Diek gung dat vööl slechter.

Na un na harr he sien Künn verloren. Nu satt he meest in sien Höörnstohl un stierde in de Lücht. Dat Bladdje, sogaar Radio un Fernsehn wassen nix mehr för hum. Blot hen un weer truck en fiene Smüüstern over sien Gesicht un he vertellde Saken, de nüms verstahn kunn. Dat heet, Oma Diek see, se wuss alltied, wat Opa wull. Se leesde hum ok noch ut dat Bladdje vör un meende, dit un dat kwamm bi hum an.

Wiehnachten stunn vör de Döör. Dat was stuur, wat to finnen, waarmit de Kinner un Grootkinner hum en Freid maken kunnen. Heel neet stuur was, för Opa Fehn wat to besörgen. De was alltied blied, wenn he wat Handwarkstüüg kreeg. He harr en grote Tuun un en Warkstee. He was noch elke Dag in de Tunn an 't Fröten un in de Warkstee an 't Doon un Klütern.

Man wat för Opa Diek? Se wullen hum so geern wat Godes doon un hum so recht van Harten blied maken.
Do see de Dokter, de all dree Daag na Opa keek, se sullen hum wat Eenfaches schenken, wat he villicht weerkennen kunn.

Jürn besunn sük, dat he fröher faken mit Opa Schippkes foldt harr. Se moken geern mitnanner en Weddstried, well de mooiste un lüttjeste Schippkes folden kunn. De mooiste kunn Opa, man de lüttjeste kunn Jürn. Mit sien zarte Grabbelfingerkes kreeg he dat ut en Stückje Papier van een maal een Zentimeters vermeet. An besten gung dat van Stanniolpapier ut Opa sien Zigaretten-Packjes. Sull dat Schippke naderhand sülvern wesen, muss he van de anner Sied anfangen to folden.

Of dat wat för Opa Diek was?

Nuja, Jürn folde ut wat dickerde Papier en Schippke. Eerst in de Midden umslaan, denn de Ecken nau umbugen, de freje Rand hoogknicken un um de Ecken slaan. Nu de Dreespitz dwars plattdrücken, de Spitzen anhoog, weer dwars plattdrücken. Un utnannertrecken. Klaar was dat Schippke.

Mit Klören ut de Tuskkasten maalde Jürn dat Schippke blau an. Un denn schreev he an de Boog up Backboordsied AHOOI un an de Stüürboordsied GODE FAHRT.

Dat Schippde schunk Jürn sien Opa to Wiehnachten. Och Heerkesneet, wat freide sük de olle Mann. Opa wull dat de hele Avend neet weer ut de Hand geven, so blied was he mit dit Schippke.

He brabbelde wat, un Oma see, he harr "Schippke" seggt. Un "Wo mooi".
Oma see ok, dat he, as de Wiehnachtsavend denn vörbi was, dat Schippke mit in sien Bedd nomen un de hele Nacht fasthollen harr.