Ik heff ok online speelt vun Rudi Witzke Wi sünd al wat öller und hebbt Enkel von veer bit 11 Johr. Dor müttst up to date blieven, wenn du jüm en Freud maken willst. Du müttst weiten, wat "in" is. Natüürlich kannst dat nich mit de Tieden verglieken, in de du upwossen büst. Du müttst en Lego-Katalog studeeren. Un Nintendo ok. Du muttst wat von iPod un iPad weiten. Un "Online"müttst ok kennen un sien. Un denn föllt uns Wahl up dat Vehikel ünnen, wieldat de Beschenkte dat sien Mudder seggt harr. Kannst du mi seggen, wat dat vörstellen schall? "Lego star
war"! Un wat is dat?
Dor sünd wi bi den Öllsten fein rut. De hett wat, wo een sien Geschicklichkeit un sien Snelligkeit träneeren kannst. Dat nümmt nich veel Platz weg as de velen Legostein, de to de Tanksteed orrer de Polizeiwach orrer den Star War tauhörten. De kannst nahsten kilowies as "Suur Beer" anbeiden. Nüms will de hebben. Een klappt dat Ding för den Groten up, un denn geiht dat op
de Bildschirms loos. Wat sünd wi fein rut, wenn wi en Tipp kriegt,
welk Spill hei den neegst hebben will. De speelt hei mit Nintendo. Letzt heff ik mi maal wiesen laten, wat uns öllst Enkelsöhn dor mit de Spille maakt. De bövelst Bildschirm wiest een Bild, de ünnere blifft swatt. "Winterspille" hett de Jung to faten. Dor sünd alle Wettstriede to spelen. Wi maken maal "Abfahrt". Mit den Stift kratzt up den ünnern Schirm rüm, denn kannst de Löper gauer orrer wat snuutjer lopen laten. Vör uns is up de Bahn noch so en Punkt to seihn, de de Bahn daalsuust. Dor knallt dat, en rode Blitz is to seihn, un de Loop geiht wieder. Dor fraag ik maal na, woso de Löper vör uns in den Blitz verswunnen is. "Den heff ik dootschschaten!" "Woso dat, ik denk, dat is Abfahrtslauf?" Mi ward verkloort, dat een nich winnen kann, wenn een nich de Vörrermänner dootschütt. Ik harr naug vun de Winterspille. De Kuraasch, de Dochter aver glieks wat tau seggen, de heff ik denn ok nich. Ik hööp, dat de anner beiden Jungs, de up en Insel ranwassen, sik över wat anners freugen. Ik slaag vör, för den lüttsten Buttscher dit Geschenk to nähmen.
De Oma weit dat beder. "Dat Seilschipp is ehrder wat vör di. Dat stell di man in dien Stuuv up't Schapp. För de Jungs vun de Insel tellen iPod orrer iPad un Nintendo. Star War vun Lego hebbt de so bi lütten achter sik." Ik bün doch to wiet achter'n Maand. Ik verschuuv nu maal de
Saak mit dat Geschenk för de Enkel. Wieldat ik nix nich weit.
Denn köönt wi verglieken, wat beder worrn is. Toeerst stell ik miene "Arbeidssteed" vör. De liggt achter uns groot Schüün, wo ik mi een gauden Platz inricht heff.
Dat is een ooles Foto vun so 80 Johr. De Steed, wo ik mien Daun harr, sehg so ut:
Dor kemen vun de Wischen un dat Osterholt de Griepvagels vörbi, de ik fix kennte. De Rode Milan weer för mi de schöönst. De Lütte Scheetfalk, up Hochdüütsch Sperber, flöög mi tau flink. De Müüsbussard flöög jümmer sien Krinks, bit hei daalstörte un en Muus griepen wull. De Möven un ehr Schriegen, de tellten nich. Un dat Singen vun en Leerk, dat hörte so en lütte Bengel noch nich. De rümsusen Kaninken weern jümmer dor. Dor heff ik veel anstellt. Af un an müßt ik ok mit wat Nieges rümhanteeren. Ik harr bi't Tohören mitkregen, dat de Öllern un Naver Unkel Jehann vun snackten, dat dat Luftschipp Hindenburg villicht ok över Rügen, Zingst bit Rostock trüüch na Stettin een Rund-Tuur maken wöör. En Bild harrn se in dat Bladd un dat bekeken se jümmer wedder. Ik besorgte mi neegsten Dag de Zeitung un fünn ok glieks dat Foto. Dat weer nu mien.
Nu müßt ik Richt Praamort kieken. Vun dor müßt dat Luftschipp kamen, wenn dat de Runn Rügen Richt Rostock fleigen wöör, vun't Osterholt vun Förster Dinse müßt dat kamen, wenn dat de Runn annersrüm fleigen wöör. Nu kannst ja nich den ganzen Dag in'n Heven kieken, ward di düselig in'n Kopp. Ik müßt mi en Luftschipp nabuen un achter de Schüün mit fleigen. Toierst fünn ik bloots Stöcker. Un en Knüppel. Dat weeren aver ok mit veel Fantasie keen Luftscheep. Bi Unkel Schütt, unsen Naver, fünn ik in sienen Stapel oles Holt en Brett, dor künn en Luftschipp ut warden. Vörher harr ik aver noch wat annres to daun. De Tieden vun Detektoren un Kopphörer weeren vörbi. Vadder harr sik ut Röhren un Spulen un en Batterie en Radio buut, dat noch en Hoochantenn brukte. Denn kunn hei mit de Kopphörer vun den Sender Königs Wusterhausen Nieges vun dat Luftschipp un anneres hören. In Königs Wusterhausen stünnen drei Sendemasten. Hei harr ok en Kist, wo öllere Kraam un kaputte Spulen un Röhren un so legen. Wiss kunn hei mi wat afgeven, dat ik en Detektor buen kunn. Richtig, hei packt mi vun sien Saken Kraam in en Korv. Ok en Steckbrett, wo en Eck afbroken weer, kreeg ik. Na, ik steckte achter de Schüün so veel Röhren un Spulen as man güng up de Steckplatt. Denn wöör en Dråht as Hoochantenn vun de Schüün na den letzten Wäschepahl spannt. As Kopphörer nehm ik mi en lütten Karton. Ik hörte en Ruschen in den Karton, maal wat luder, maal lieser. Vun den Rundflaug vun en Luftschipp weer aver nix to verstahn. Dat leeg wiss an de Antenn. Ik weit nich miehr, woher ik dat passen Brett för en Luftschipp kregen heff. Heff ik dat villicht doch bi Unkel Schütt eenfach mitnahmen? Ik glööv, de Kolleeg Unkel Stüber hett mi holpen bi dat Anmalen. Ik harr up alle Fäll nu en eigen Luftschipp.
Dat flöög nu up dat mi todeilte Rebett achter de Schüün. Wenn dat landt weer, kunn ik dat doch nich to dat anner Holt packen, dat ik dor sammelt harr. In dat Blatt harr ik en groot Hall, gröter as de gröttste Schüün seihn, wo dat Luftschipp rinkeem, wenn dat nich flöög.
So en Schippshall kunn ik buen. För de Sieden nehm ik Muurstein, as Dack packte ik Papp vun'n Margarinekarton rup. Mien Luftschipp keem in sien Hall. In een vun de Nächten passeerte dat denn. An'n Dag harr ik na Oost un ok na West Utschau hollen, dat Luftschipp keem nich. Un Vadder sää ok nix, dat in sienen Radiokasten wat seggt worrn weer. Wenn ik in't Bett leeg, harr ik Angst, dat ik dat Röverfleigen verpassen kunn. Doch de Slaap weer Winner. Wat weer dat? in mien Slaapstuuv kunn ik ut Finster Richt Oostsee kieken un hören. Dat weer nich dat Ruschen vun de Grote See, dat weer een anner Surren. Propellers vun dat Luftschipp?
In mien Finster keek de Nees vun en riesengrotes Luftschipp. Un denn weer dat ok wedder weg. Dröömt harr ik. Dit Töven up dat Luftschipp makte mi nervjöös. In mienen Kopp passte nix anners rin. Dat Kuriooste keem to'n Sluss. Ik harr en Runn mit mien Luftschipp
föhrt, dor stünn Unkel Stüber vör mi. "Wo
ist dein Papa?", fröög hei. Avends keem dat denn rut. Mien Öllern fragten mi ut un ik sää
mienen Papa batz in't Gesicht: "Mien Vadder is Zeppelinfohrer
un heit Benjamin Treppe." Kinnerspille fangen an un un hören up. Woso, dat is gor nich
so licht ruttokriegen. Weken later harr ik mien Luftschipp-Drömen
vergeten, dat Brett, mit dat ik rümflågen weer, leeg up
den Ståpel mit de annern Brää un Stöcker achter
de Schüün. Un weer en oles Brett. Nu will ik maal versöken to verglieken domaals un hüüt:
Mudder weer nich "berufstätig". Se kunn sik nich sülfst "verwirklichen". Vadder weer up Arbeid, aver ok nich 30 orrer miehr Kilometer vun
Tohuus af, wo en bloots mit't Auto henkamen kunn. Hei harr ok domaals
nich veel Tiet för sien Bengels. De wüßten aver, wat
Vadder maken müßt, se kennten de Warksteed. Un de Spille? Ik heff Röhren un Spulen un annern Kraam tosamensteckt, as dat hüüt de Kinner mit Lego maken. Un ik harr en Luftschipp. De Jung hüüt buut sik ut Lego "Stratocruiser". Twüschen sien Bett un dat vun den Brauder hen bit to't Finster kann hei "rönnen" un sienen Cruiser fleigen laten. Wenn hei twei hett, denn flüggt de ut de rechte Hand gau na baven un ballert up den, den hei mit de linke Hand flüggt. Un dat Tosamenstecken? Dat hebbt se di afnahmen, de Spille sünd in en lütt schicke Tasch, dor is de tauklappte Nintendo verwohrt. Ik glööv, dat dat schon Spille gifft, bi dei nich dootschaten ward.
Ik heff ok "tosamensteckt" un mit veel Fantasie ut mien "Radio" in den lütten Karton Narichten höört. Eliya hett för wikimedia commons en Foto vun en ipod maakt. Dor kümmt beste Musik rut. Un nich spinnert Ruuschen ut en Karton. De ipod kümmt in en Tasch ut Alcantara. Dat is denn keen Möl as bi mi achter de Schüün mit de Hoochantenn. De Hüsungen, in de Kinner mit Öllern orrer mit een Alleinerziehende leven, sünd so lütt, dat dor keen Huus, kein Schippshall ut Modder un Stein un Papp buun kannst. Uns Kinner leven hüüt in een uprüümt, sauber putzte Welt, de meiste Tiet aver in Kitas, Vörschaulen un Betreute Grundschulen, uprüümt un putzt. Wenn en Mudder so enen Bambusen anmellen wull as ünnen up dat 80 Johr ole Foto to seihn, denn keem glieks dat Jugendamt. Un de Fotograf A Salvin wiest uns, woans en Kinnergoorn hüüt utsüht. Un dormit will ik dat Verglieken afsluten. Elkeen kann sik sien orrer ehr Gedanken maken.
Mi kümmt glieks wat in den Sinn: Wi Minschen ut uns moderne
Tiet sünd doof, |
|||
25.3.2012 |