De Obsternootsche

vun Robert Mahler

Allens mutt eerst liehrnt warden, ok dat Sick-Fögen. Keen Wunner also, dat de meisten Obsternootschen Kinner sünd. Dat dat ünner jem ober ok leevenswerte Vertreder gifft, stell ik hier ünner Bewies:

Een Schooldirektor harr sien Lehrerschaft anwiesen, af dat tweete Schooljohr vun de Schöler anstatt dat Du dat Se to verlangen. "Zur Aufrechterhaltung von Respekt und Disziplin", as he meen.

Nu sünd jo manchmol Anordnen un Dörfeuhrn twee verscheeden Schoh, un jüst so weer't ok hier. Denn wokeen — un dor mokt Kinner keen Utnohm — gifft schon geern sien leevworden Gewohnheiten op!
Ok Lütt-Peter full dat swoor, dat Du gegen dat Se intotuuschen. Sien böverste School-Instanz weer eenzig de Fro Lehrerin; wat schon weer dorgegen so'n Schooldirektor, de sick mit sien Klookschieten över dat Du un Se bloots wichtig doon dä. Un so brukte Peter ok wiederhen dat trulig Du, un nien un nix schulln em dat wehr'n.

Dat he ober mit sien good meente Stuurheit sien Swarm beus in de Bredullje broch, keem em nich in'n Sinn. Wull sien Lehrerin em doch eenersiets nich weh doon, harr ober annersiets den Direktor sien Order natokomen. Dat hölp also allens nix, se müss hatt dörgriepen. Un, uneens mit sick un de Welt, drückte se ehrn lüttjen Verehrer ne Huusarbeit op't Oog. Föftig mol harr he, schriftlich, to bekenn'n: "Ick mutt mien Lehrerin mit Se ansnacken."

An'n annern Dag wies Peter de Lehrerin denn ok prompt sien Lektschoon vör, in Scheunschrift un ohn Fehler. Dormit ober nich noog, harr he dat em afverlangte Pensum ok noch verdubbelt. Ganze hunnert mol müss dat unschüllig Papeer för dat verdreihte "Ick mutt mien Lehrerin mit Se ansnacken" herholl'n.
Peters Anbet'ne ober pierte nu eerst recht ehr slecht Geweten un se weer sick pattu nich wiss, ob den lütten Keerl sien Meuh se frei'n oder duern schull. Bit dat se ehr Sorgenkind endlich frogen dä:
"Worüm eentlich, Peter, hest du den Satz statt föfftig glieks hunnert mol schreven, keeneen hett dat doch vun di verlangt?"
Peters Antwoord — slicht un knapp man blots un doch ut överfull Hatten — reuhr ehr machtig un dreev ehr dat Woter in de Oogen:
"Wiel du dat büst, Fro Lehrerin, wiel du dat büst."