So wiet weg

vun Heinz Tiekötter


Dat störmt un sneet in uns Gebiet.
Ach wat is de Sommer noch so wiet!
An levsten legg mi in't Bett,
een freit sik, de sien egen Wohnung hett.
An unse Bööm dor hangt keen Blatt.
Ik heff dat Düstre langsom satt.
De Nees de löppt, de Kehl de hoost,
un ook de Buddl bringt keen Troost.

Dat Wedder is so bannig gries,
mi geiht nich good, ik feul mi mies.
Un feuhrt dat ok to'n Delirium,
ik öberleev blots mit'n Buddl Rum.

De Stroten sünd vull Matsch un Dreck.
Ik bün alleen un du wiet weg.
Den heele Dag bün ik vull Truer.
Ick teuv op di un ligg so lang all op de Luer.

Un denn, to allen Öberfluss,
kummt hüüt vun di 'n Kortengruß
ut Australien. Dor is nu Sommer
un dat, dat mookt mi noch mehr Kummer.

Doch annersiet mookt dien Koort mi grote Freid.
In mien Gedanken wannert wi all wedder dörch de Heid.
Bit dat du koomst, beweeg ik mi nich mehr vun Fleck.
Blots all mien griese Gedanken un de leddigen Buddels,
de kummt nu weg.

Nu frei ik mi, denn jichtenswann is dat so wiet,
denn koomt to uns de Freujohrstiet;
un singt eerst Vögels in de Bööm
denn schütt ik af mien griese Drööm.

Denn koomst du trüch vun diene Reis
un ik, ik weet nu meist,
bald holl ik di fast in miene Arm.
Dor an to dinken mookt mien Hart all warm.

Denn sittst du eerst in dienen Fleger,
denn lacht mien Hart, ik weet, du kummst mi jümmers neger.
Alleen ween is för een as mi doch bannig swoor.
Ohn di to sien, dat kann ik nich. Dor kumm ik nich mit kloor.

Ik frei mi nu all op den ersten Sünnenschien
un feul em all in mien Gesicht un op mien Rüch,
denn sitt wi beiden in de Sünn bi en Glas Wien
un du büst wedder door, de helle Tiet is trüch!


"So mookt wi dat" heet ok de Wien! Foto Antje Heßler


5.11.2017


na baven