Knüppelschmieters un Teppichwächluukers

vun Ewald Eden

Vöör een langen Riech van Joahren – ikk weet heel nich mehr, wulaang dat all her is – leep tomoal een neeäd Word dör dat Land: Mobbing! Well kunn dor van Klara un Otto Normoal wat mit anfangen? Bi mi wee de eerste Reakschoon: Wat een grääsich Word. Dat Gefööl is in mien Kopp ok blääven – ovwoll ikk eelich fiks hen un herdenken kann. Een grääsich Word is dat för mi vandoach ok noch – blods dat, wat dormit beteekend word – dat is noch een heel Ennen grääsiger. Ikk hevv dat denn so mien Lävenspadd lang in d‘ Ooch hollen – bin wiet dör de Welt lopen – hevv foaken Hollstopp moakt un Biller van de Liedensgeschichten – de disse Düwel, de mit Dööpnoamen Ovgünstich heet – so anröört hett. Stünnenslang hevv ik Minschen tohört, de mirden in dat Füür stunnen – utbraant an Liev un Seel.

De Troanen, de mi mennichmoal in d‘ Oogen stunnen, kunnen de Brannichkeit ok nich utlöschen. Villicht – ov wat säch ikk – säker käent de een ov anner van jo dat Gefööl, he will barchup – un sien Beenen trääden de Grund unner sien Footen jümmers wäär wäch. Wenner di dat moal so geit – kiek di moal üm – dat is nich de Grund – de is meest fast un stäbich. Achter di steit een, de lukkt an de Teppich, up de du steist, un hööcht sükk, dat du an fluttern büst. Ikk mach di blods toroaden: Faang nich an to balangseeren – dat moakt di krank. Bliev stoan – un wenn disse lüütji Düwel di an sükk ranloaken hett – denn galler hüm in sien jachternd Muul ’n dikken Körken. Tomoal hest du Ruh!

Ov noch een anner Bild – van dat ikk överall, wor ikk henkoamen bün, een hangen sehn hevv – een Minsch hett een langen Padd vöör sükk – an d‘ Ennen steit een un wenkt un röpt stilkens: Hier mutts du her. So een lütten Armin Hary word in di woak – un du bösselst los as een Mallen. Nägen komma nägen hest du in dien Kopp – wiel – du wullt joa noch ’n bäten flinker wääsen as disset Loopwunner. Hest de eersten Trää good achter di brocht – fleegen di tomoal Knüppels in d‘ Wäch – de lütji Düwel mit Dööpnoam Ovgünstich hett näämich duusend Süsters un Broers – as so een Springbukk mutts du dor över wäch. Wiel du oaber joa bi di in ’n Kopp keen Martin Lauer, sünnern Armin Hary büst – geit dien Loperee heel un dall in d‘ Büks. Wenner du denn nich över di brengst een van de Knüppels to griepen un trüchtohaun – wiel moal een wat van de rechter un de linker Waang schrääven hett – goa eenfach bi d‘ Sied un nääm een anner Padd – denn ankoamen deist up disser Wäch nii nich – un Minschen de ut Buulen un kört Stäen bestoan – de will so nümms sehn.