Mini-Computer
vun Hildegard Tölke
Taun nägden Geburtstdag har Lukas van siene Öllern
einen Computer schonken krägen. Doräöwer fraide hei
sick düchtig. Dor har hei väle Programme un Spille uppe.
Un bien Lern kunn hei den uck gaut bit Schrieben und Räken
bruken. Sien neien Computer was einn schlauen Wunderapparoat.
Änner Sönndag köm Opa tau Beseuk. Lukas wiesde um
forts den neien Computer. Hei was ganz stolz dor up. Opa kunn dat
gaor nich begriepen, wo dat aals so funktionierde un so schnell güng.
Hei lusterte sien Enkel genau tau. Kom Puter, sä
hei liese för sick henn un dachde, dat is ja ein neimäudsk
Wort.
Opa har bold begräpen, dat dei Computer väl schlauer wass
as hei in sien Öller. As Opa aobends nao Huus fäuherde,
överlägde hei, wat hei Lukas dorgegen beien kunn. Dat kunn
nich so wiedergaohn! Dei Junge schnackde bloß noch schlau van
sien Kom Puter. Dat argde üm heller. Nao ein paor
Daoge füllt üm dat Richtige in. Hei rööp Lukas
an un vertellde üm: Ick häff uck ein n Kom Puter.
Lukas möss an Telefon luut
lachern. Opa, dat glöw ich maläwe nich. Du menns doch
nich den Komm, Puter utn Häuhnerstall?
Nee, sä Opa. Mien Kom Puter kan
masse mehr. Dor is uck aals inne, dat ganze Programm. Is man recht
lüttket. Hei bruukt kien Strom, aower Windkraft.
Opa, dei Windkraft van dei Windkraftanlaogen, wecker achtern
Äuwer van dat Maispand staoht? Opa giff üm dorup kiene
Antwort mehr.
Opa, wann draff ick dann dien neien Computer bekieken?,
frög Lukas nao.
Minetwägen all vandaoge, Lukas, wenn du diene Schaulsaoken
fang biss, sä Opa.
Lukas schreef und räkde schnell. Dann nöhm hei sien Rad
und fäuherde nao Opa. Den nein Computer van Opa, den möss
hei forts seihn un aal Programme utprobeiern.

At hei anköm, seet Opa buten up dei greunen Bank vörn Huse
un keek Lukas all intaurneute. Opa, nu wies mi eis dien Computer!,
sä hei. Jao, so schnell gaint dat nich. Mien Kom
Puter is man recht lüttket. Aover dor is alls inne: dat
fulle Programm.
Los, Opa, wie willt dien Computer nu anstellen, drängelde
Lukas. Aower Opa bleev ganz ruhig sitten. Ick häbb den
Kom Puter in miene Tasken.
Dat gaiht doch gaor nich, Opa. Du wullt mi bloß rinleggen.
Du bis tau old för son Apparaot. Dor wess du nich mehr
mit fang.
Opa keek Lukas listig an. Doch, doch, dat is waohr. Mien Kom
Puter passt in disse Büxentasken.
Lukas fäulde nao. In dei Tasken wass nix inne. Opa, dien
Computer is wege, sä Lukas un fäulde wedder nao. Nix!
In diene Tasken is wirklich nix inn, Opa.
Dann packde Opa daor nochmaols rin. Ick häbb den Kom
Puter in miene Hand, sä hei vuller Stolz. Langsaom
mök Opa dei Hand aopen un nu seeg Lukas... Dat is ja man
bloß ein Körnken van dei Blotterblaumen.
Jao, sä Opa. Dat is mien Kom Puter.
Dor is aals inne för dei Wuddeln, denn Stängel, dei greunen
Bläör, dei gäle Farve un uck all dei witte Fallschirm.
Un mien Kom Puter is uck lebennig. Dei kann wassen un
fleigen. Dei kann Dag un Nacht ünnerscheiden. Aals is dor inprogrammiert.
Lukas wüdd ganz still un keek stief in Opas Hand. Opa,
du häss recht. Dat is ja einn lebennigen Mini-Mini-Computer.
At Lukas nao Huus fäuherde, steeg hei bi eine utblaite Botterblaumen
aff un steek sick ein Minicomputer mit Fallschirm in siene Büxentasken.
9.5.2010
|