Maria
vun Claus Günther
Wo laat? Eerst dree? Tweeunhalf Stünnen noch, bit miene
Afleusung kümmt... De Tied slickt as 'n Snick. Un nix loos
op de Statschoon. Schall ik mi 'n Tee opgeten? Och kiek an, de Lamp
lücht op. Nee, nich? Mahnke! Dat sösste Mol disse
Nacht, dat he pingelt. De Kuckuck schall em halen! Wi hebbt hier
noch mehr Privaat-Patschenten, Herr Mahnke! De meent woll, ik heff
nix anneres to doon? Schiet, verdorri. Na, helpt nix. Ik mutt woll.
Herr Mahnke, wat is nu al wedder? To'n sössten Mol! Ik warr
glieks argerlich mit Se. Dat is Slopenstied! Wat drinken wüllt
Se? Dat steiht doch allens dor! Ik bün nich Se ehre Denerin,
kloor? Hier, aver vörsichtig...
Dank ok. Gürk, gürk aaah. Dat Woter smeckt
nich. Pö!... Heff hefft wi nich den Negenteihnten hüüt?
Jo, hüüt is de Negenteihnte.
Nee, Herr Mahnke, hüüt is de veerte, un noch merrn
in de Nacht.
Dat
gläuv ik nich. De veerte, dat is doch de M o o n d ! Aprilmoond.
April is richtig. Aver wi hebbt nu eerst März, Herr Mahnke.
Hüüt is de veerte März. So, nu mutt ik wedder
Maria hett aver in'n Aprilmoond Geboortsdag. An'n negenteihnten April,
een Dag vör unsen Feuhrer, hett se freuher jümmers seggt.
Ik mutt se doch beseuken. In de Cardio-Clinic.
Jo, dor hebbt's Maria an'n Harten opereert.
Dat stimmt! Man wovun weten Se dat denn? 
Se hebben dat al 'n poormol vertellt, Herr Mahnke.
Poormol al? Ik bün doch nich tüdelig. Wokeen sünd
Se överhaupt?
Petra heet ik. Wi kennt uns doch! Ik bün Plegerin hier
in'n Seniorenhuus.
Plegerin in'n Seniorenhuus? Ik bruk keen, de mi pleegt. Ik will in
miene Wahnung! Maria kümmt hüüt ut'n Krankenhuus. Se
hett doch Geboortstdag! Ich mutt noch Blomen halen. Rosen, versteihst
mi? Wo sind miene Schöh?
Se snacken undüütlich, Herr Mahnke. Woneem hebbt Se
Ehre Tähnen? Wedder ünner't Koppküssen? Kaamt Se
mol hooch, bitte! Teuf mol, ik help Se. Dat Best is, wi stoht mol
ganz op. Een, twee hopp!, op de Bettkant. So. Un nu heel
un deel hooch, jo! Rin in'n Sessel. Na bitte. Geiht doch. Ehr Loken
süht verweuhlt ut, dat mutt ik mol richtig glatt trecken...
Deit nich neudig. Dat mookt Maria jümmers.
Ach du leve Tied, dat is ok noch natt! Dor mutt 'n frisches
Loken her. Eerstmol.
Ik
heff so dull sweet....
Jou, un ik bün de Fro vun'n Wiehnachtsmann. Dor sünd
jo Ehre Tähnen. Stop! De mutt ik doch eerst afspeulen! Wat
ik noch seggen wull: Se kriegt wedder Sellschop. En Herr Brösecke.
Jo? Kann de Schach spelen, de Bornemann?
Brö-se-cke, Herr Mahnke. Se Ehr nieger Timmermaat heet
Robert Brösecke. Herr Bornemann is doch ehrgüstern storven.
Maria kann ok Schach spelen, ganz goot sogor. Dat höllt den
Geist op Draff, seggt se egolweg. De griesen Zellen, hier boven in'n
Bregenkassen, hä hä.
So.
Se köönt nu wedder to Bett. Hier sind Se Ehre Tähnen.
Schall ik helpen bi't Insetten? Nee? Suutje! Scheun. Allens goot.
Nu köönt Se wieterslopen. Aver nich mehr no mi pingeln!
Hebbt wi uns verstohn?
Ik will mienen Sünndagsantog, den düsterblagen! Un dorto
de Fleeg mit de Pünkt op. De Büx möten Se noch mol
överbögeln.
Sünst noch wat, Herr-vun-un-to? Se hebben blots een Antog
mitbröcht no hier, un de is bruun.
Den kackbrunen kann Maria nich utstohn. Se hett doch Geboortsdag
hüüt!
Noch eenmol mit Gefeuhl, Herr Mahnke. Hüüt is de veerte
März, kloor? Also hett Se Ehre Fro nich Geboortsdag, un överher
is se al dree Johren doot! So. Nu is Sluss. Ik mutt wieter.
Doot, seggen Se? Miene miene Fro is doot? Man dat weet ik
doch, dat miene Fro doot is, dat möten Se mi nich vertellen.
Ik will doch Maria beseuken!
|