Rut ut de Stuuv, rin in't Paradies!

vun Ursula Vollstedt

Jüst as op'n Troon: de scheunste Steed in de ganze Ümgegend vun Barmstedt! De heff ik funnen.

Dat mag ik to giern, so'n beten mit Fohrrad dörch't Holt un dörch de Wieschen strömern. Mehrst kiek ik to Huus blots no de Klock, op'n Tacho, in'n Wind, un ob ik dat Handy un mien Buddel Selterwoter dorbi heff. Un denn geiht't los.

Rut ut de Stadt, mol no de linke Siet, un mol no de rechte. Dat is puttegol, wenn ik man Klock halvig fief wedder to Huus bün, dat langt allemol.
Mien Mann kennt dat al. He weet, ik finn jümmers wedder no Huus.

Verleden Sünnovend bün ik Richt Offenseth föhrt. Den tweten Weg achter den groten Krüüzweg, woneem dat no de Autobohn geiht, dor bün ik linkerhand afbogen. Eerst weer dat een lüttje Stroot, over denn güng dorvun een Sandweg af.
Heel scheun weer dat dor, un keen Minsch wiet un breet. Lang bünn ik nich föhrt. De Weg wöör jümmer slechter, se harrn em mit Schotter utflickt.
Over denn heff ik se funnen, de scheunste Steed in de ganze Ümgegend vun Barmstedt.

Dor hett eener 'n Bank buet an de linke Siet vun'n Weg. Fief Stopen, mookt ut Feldsteen, muttst hooch klattern, denn büst an Oort un Stell. Dor kannst sitten, jüst as op'n Troon. Dor kannst wiet över de Feller kieken, de swatt- or rotbunten Köh sünd bi't Freten. An de Kimm Knicksun Holt. De Heven weer blau. De Sünn keek achter'n poor Wulken rut, de utsehn as lüttje Bargen.
"All mien", dink ik männichmol. Wat is de Welt doch scheun. Wenn ik dor boben mit mien'n Buddel Champagner, ach nee, is jo Selterwoter, sitt, denn mutt ik mi wunnern, dat so veele Minschen jümmers över alln's jammert un schimpt.
"Koomt rut ut de Stuuv! Goht rin in de Natur! Dat köst nix un deit de Seel bannig goot!"