Dat gresige Laster

Riemel över de Smökerie vun Addi Kahl

An besten is, du löttst de Smökerie vun vörnherin sien, du…..
Bloots, Verdarvers sitt överall: „Du, treck maal, denn de Pafferie is in!
„Hier, bloots een Toog un mit ’n Hostenkrampf scheet ik mi binah in de Büx.
Dat allens ut Niegier un bloots denn Verdarver to Gefallen! — Is doch verrückt!

Beten later de tweete Glimmstengel — un nu kümmt dat Phänomeen!
De smeckt ok nich, avers, kannst di nu all as ’n echte Mannskeerl sehn,
trotz Tranen in de Ogen un ok glieks all de neegste Hostenkrampf! —
Hüürst nu all aver to de Lüüd ahn egen Willen! — De Smökerei fangt an !…….

De eersten Glimmstengel sünd noch vun de ganz lichten Marken,
bloots, so na un na grippst du doch mehr na de ganz Harten. —
De blaue Qualm in de Lungen is woll dat „Schöönst“ hier op uns Ierd.
So’n deepe Tog op Lung, so bit an to fief bit söss Sargnagels pro Stunnen?
Un all vör ’t Frööhstück, in ’t warme Bett, so schööne blaue Ringe blasen,
so richtig mit de Gesundheit rümaasen, — ja, Smökerie hett wat, — ik weet dat…

„An besten is, Se laat de Qualmeree sien!“, meen mien Dokter na Johren,
„Ok nich so ’n billigen Fusel un af un an en gode Buddel Wien. —
Noch beter is, Gemüüs un Obst eten!“ — Bi düsse Würr stopp he ganz
bedachtsam sien Piep: „Denn smöken, mien leve Mann, dat is nu maal Schiet!“

„De Glimmstengels, Herr Dokter, sünd avers schon een Phänomeen,
„Stellt Se ehr smöken in!“ Meen he — „Ik weet, Herr Dokter, to vele
Glimmstengel, dat is ok nich schöön. — Un, noch wat, Herr Dokter, so
slimm kann dat för de Gesundheit eegentlich nich sien! — Se lutscht doch
ok an de Piep, wat ik överhaupt nich begriep!“

„Ik dörv dat! — Un as ehr Dokter smöök ik bloots ganz lichte Marken.
Harten Krüllsnitt nehm ik nich, denn kriggt mien Fru Dokter dat quarken!
Avers, ik segg, so ’n Knösel mit Krüllsnitt is schoon dat schöönst op Ierden.
So ’n poor deepe Töög op Lung’n, — villicht so an veer Piepen pro Stunnen.
Un denn, gau vör’t Fröhstück in’t Bett, mit denn brunen Krüllsnitt rümasen,
un dorbi schöönste blaue Ringe blasen! — Smöken hett wat, — ik weet dat…

„An besten, du löttst de Smökeree hier baven in Heven vun glieks an sien!“
So knurr Petrus den Smöker an: „Beten Nektar dörf af un an bi uns sien!
Un ganz wichtig, „Halleluja-Singen“ is in groten Engel-Chor bi uns Plicht.
Du, ünner uns", smuuster Petrus, „Ne echte „Brasil“ mitbrööcht hest du woll nich?“

„He, Petrus, — Glimmstengel sünd ok hier in ’t Paradies een Phänomeen?
Avers, ik dacht jümmers, graad hier in Heven, so schull man doch menen,
is dat vörbi mit ’n Janker na de Glimmstengel un de gresig stinkende Pien!“
„Avers liedens, Petrus, an de Brasil-Zigarr heff ik nich dacht un weer in
Momang för uns seker afsünnerlich schöön!“

„Fang de Smökeree hier baven bi de Engels gor nich eerst an!“ — Luuthals
denn Herrgott sien Stimm dunner. „En swatte Priem as Ersatz för Tabak
weer irgendwann ok för mi en wohret Wunner.
Du, hör maal, so’n swatten Priem dörchkauen is för mi Gemüütlichkeit
in ’t Bett un is ok dat Schöönst hier baven in Heven.
Un noch wat: Düt Stück Priem dörchtokau’n geiht bloots op de Tung un
nich mehr op de Lung. Un all för ’t Frööhstück mang de weeken Feddern
so schöön mit denn Priem rümsabbern! — Ik weet, Mancheener kriggt dat
klappern! — Avers Priem as Ersatz, dat hett wat, — ik weet dat.

Nu gifft ’t as niegste Reaktschoon ok ’ne Smökerkneipe bi Petrus in Heven,
wo man nich mehr bi Regen orrer Küll vör de Döör rümklappern mutt, aver
alle Daag mit hellet Glockengebimmel leven.
Un all tosamen singt man ünner Petrus Dirigat mehrmaals an Dag dat
„Halleluja“ in groten gemischten Chor, — bloots af un an höört man beten
vertaagt: „Een „Prosit“ op oolte Smökertieden kümmt di dor af un an to Ohr ’n!“