Krieg mit Töön vun Heinz Tiekötter Ik bün mi seker, dat sien Öllern em tohuus rutsmeten hebbt. Se kunn'n sien Musik wull ok nich verdregen. Nu hett he en lütte Wohnung güntsiet vun uns Huus un ik heff siene Musik. Villicht hett he ober ok 'n Opdrag vun en physikolsche Verseuksanstalt un sall rutfinnen, wat Finsterschieben uthollt, or wannehr en Hattschrittmoker wegen de Bässe dat Klabastern kriegt. So'n Schrittmoker heff ik noch nich; dat Klabastern af un an schoon. Öberhaupt, dat sünd de Bässe, de em den Spooß un mi in Opregung bringt. Eenmol in de Woch, meist an Sünnobend in de Meddagstiet, goh ik röber un geev em düchtig Bescheed. Un ik segg em, dat he siene Finster dichtmoken mutt, ans smiet ik se em in. He is nett un fründlich un dreiht foorts siene Boxen lieser. Denn kannst dat Gedudel bloots noch dree Hüser wieder heurn. Wat denn noch ut siene Wohnung dringt, dat öber-töön ik mit Vivaldi, Brahms un Chopin. Un nu heff ik wat Interessantet ruutfunnen: Vun so'n klassische Oort
vun Musik kriegt he Kopppien. All no de ersten tein Takte Brahms haut
he siene Finster mit'n Rumms dicht. Dat duert
villicht 'ne halbe Stünn, denn geiht bi em de Huusdöör
op un he luuschert. Ik heff em ober ünner Beobachtung un hau
em gau 'n Vigolien-Konzeert vun Vivaldi röber no de anner Strotensiet.
Un he meen, dat to de Tiet, as miene Klassikers in Gang kemen, de Lüüd ok keen Verständnis för dat Moderne an Chopin un Brahms harrn un dat sik allens in't Leben wedderhool. Wi hebbt denn annanner vörbi schnackt, bit dat de Buddl leddig weer. He is 'n richtig netten Keerl. Man vun Musik hett he keen Ohnung! 21.6.2019
|