Vertellsel vun Rita Kusch Wenn man den Postor sin Knecht is, denn mutt man ümmer dat Beste
von de annern Minschen denken, draf nie nich garstige Gedanken hebben
un mutt ok ut den letzden Dösbaddel noch wat Gods trechdenken.
Ji weett gornich, wo schwor dat öberlangs is. So kort vor Wihnachten
sett ick mi ümmer eben an min Schriefdisch, un ok wenn dat dor
utsütt, at wenn en Wirbelsturm dor just överhennweiht wer,
find ick all de Zettels woller, de sick övert Johr so ansammelt
hebbt un up de ick upschreben harr, wat ick so don heff. Sü,
un dor wer ok de een oder anner Sock dorbi, wo mi dat mit dat Gode,
up dat ick ümmer kieken schull, doch bannig schwor fullen is. "Karnickel" steiht up een Zettel, un he erinnert mi an
en Deern ut use Konfirmandengruppe, mit de ick beten besünners
wat to doon har oder se mit mi, ganz at ji meent. Se wi nömit eer mol Mucki, wegen dat Karnickel
hett mi anropen un mi herbestellt. Ick schull mol komen, se har mi
wat so seggen. Wiel ick eer ok all lang mol wat seggen wull, bün
ick denn ok henngohn. All up de Trepp stunnen dree utstoppte Kornickel,
267 Pokole un 1 Ballen Heu. Dor set en Katt boben up, de weer ober
lebendig. In de lüttje Stuv har Mucki Tee kockt un lüttje Kokens
henstellt. Se hett mi Tee ingoten un denn hett se mir verklort, dat
ick mi de Idee mit dat ganze Weckenend, dat de Konfirmanden tohop
verbringen schullen, von de Back putzen kunn. Se keem dor nich mit
henn, dat har kien Sinn för eer. So stark weer de Tee gornich ween, trotzdem wer min Kreislauf duchtig
inne Gang. Ick schnappte no Luft, eenmol wegen den Karnickelgeruch,
de langsom in min Nes kropen weer. To'n annern denn jo ok wegen de
Frechheit, de se dor eben von sick geben har. Se förde dat noch'n
beten wieter ut. Nee, Sonnobend un Sonndach har se kien Tiet. Dor
weer Disko un se har een neen Fründ un denn mos se jo ok noch
de Karnickel forn. Wer schull dat sonst woll moken. Un denn kunn se no eern Dünken den leben Gott ok veel beter
in de Natur finnen, so bi't Lopen dör den Wald un tohop mit de
Karnickel. Ick hebb ehr denn den Vorschlag mokt, se kunn sick denn
jo beter ok von den Oberförster konfirmeern loten oder den Vorsitter
von den Karnickelzuchtvereen dorum frogen. Wi harn dor jedenfalls
kien Lust to, wenn se kien Lust har, mit us dat Weekenend bi de Konfirmandenfreetiet
to verbringen. Bit nächsten Sonnabend har se Tiet, sick dat to
överleggen. Ick hebb denn noch den Tee utdrunken un denn bin
ick an de utstoppten Karnickel un de lebendige Katt vorbi woller no
Hus gohn. Ick weer noch gornich in Hus, dor rep mi all de Mutter von Mucki
an. Ehr Dochter blarrde un ick har eer totol inschüchtert. Se
kunn dor nix mehr mit anfangen. Ehr zarte Püsche mokte dat nich
mit. Min Püsche wer ok al 'n beten angrepen, ober nu mos ick
doch lachen. Gau leggte ick een Taschendock vör den Hörer,
domit ick erstmal to Aten komen kunn. Jo un denn hebbt wi tohop överleggt,
wo wi Mucki woller up den rechten Padd bringen kunnen. Dat stellde
sick nämlich rut, dat de Mutter mit den neen Fründ ok gornich
inverstohn weer un de Karnickel gungen eer ok al bi lütjen up
den Wecker. Wi hebbt denn een strategische Einheit bild un sind mitnanner
an de Püsche von Mucki an arbeiten ween. Se is mitkomen, hett
blots alle Stunnen eenmol mit den Fründ un eenmol mit de Karnickel
telefoniert, sonst ober duchtig mitmokt. Blots wenn se mi um de Eck
komen sech, denn m |